ARAYIŞ 🌍

-1.4-

"Kırgınlıkların ayağına batan birer cam parçası olup kalbine saplanırken sana bunu yapanı asla unutma ki en büyük hüznünü hatırla güç al! "

🌏

Multi:İzlemenizi tavsiye ederim.

-Asel

Gözlerim ağlamaktan kızarmış kendimi kaybetmiştim adeta. O başkasını seviyordu. Başta beni kendinden uzaklaştırmak için söylediğini düşünsemde öyle değildi.

O çok seviyordu onu. Ve bende onun sevdiğini kendi ellerimle bulmuştum. Kalbim paramparçaydı ama ne bana söylediği onca  söz  aklımdaydı nede yaptıkları kalbimde yer edinen o şey başkasını sevdiğiydi. Ben ona çok aşıktım be onu çok sevmiştim. Seviyordum.

Çığlık attım boğazım yırtılırcasına.

Gözlerimden yaşlar firar ederken şiddetle ağlıyordum. "Ben seni çok sevdim Araf!" diyerek bağırdım. Evde her şeyi dağıttım.

"Yok lan benim kimsem! Senden başka kimsem yok! Sığınabildiğim bir senin hayalin vardı artık oda yok" diyerek bağırdım son sözlerim kısık ve silikti. Kalbim acıyordu. Kalbim kanıyordu.

Bir an bile ondan vazgeçmemiştim. İki senemi ona harcamıştım. Ona açıldığımda ise o benim olmayan adam başkasına aşıktı. Hemde hiç görmediği bir kıza! bir fotoğrafa. Arayışım dediği o kıza çok aşıktı o. Saçlarımı çekiştirdim sakinleşemedim.

Ağladım ağladım ve ağladım. Bağırdım yorgun düştüm ama tek söyleyebildiğim şey Cem Adrian eşliğinde kulağıma çalınan sözlerdi.

"Ben seni çok sevdim.."

Arkada cem Adrian ben seni çok sevdim diye bağırırken hislerime tercümeydi. Yavaşça kalktım ayağa o her çok sevdim dediğinde etrafımda birer tur döndüm. Bacaklarımı iki yana açtım. Yere çöktüm dans ettim. Müzik ruhumu besleyen bir yakıttı. Dans ise vazgeçilmezim.

Sabaha kadar dans ettim Cem Adrian ile. Gözlerimde yaş kalmamış saçlarım oldukça dağınık ve ben yorgundum. Kalbimden de yaralı.

Belki zordur anlaması sessizliğimden...

Ve birdaha döndüm etrafımda bir kuğu misali sonra ise gözlerim karardı. Sabahın ilk ışıkları altında gözlerimi kapattım karanlığa.

Gözlerimi araladığımda fazlasıyla acıyorlardı. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Aynada kendime baktığımda beter haldeydim.

Bir kaç kez daha yıkadım elimi yüzümü.

Aklıma gelen fikirle üzerimi değişip Venüse gitmek üzere yola koyuldum. Dün kendime verdiğim sözüm Arafı barda görünce son bulmuştu.

Onu orda beklemiyordum ama yüzüne dahi bakmadan çıktım ordan.

Artık bir zırhım vardı. Hızla çıkıp Venüse geldim. Zile basıp bekledim.

Venüs benim tek arkadaşımdı.

Ama kapıyı açan Araftı.

Şaşırsamda belli etmemeye çalıştım. Oda bana şaşırmıştı.

O an bir deli cesareti doldu taştı içime ve ben o hisse öyle kapıldım ki kendimi tutamadım ona ne kadar kırılsamda yapamadım. Belkide bir daha karşısına çıkamayacaktım. Beni görmek istemeyecekti ama başka bir şansım olduğunu da düşünmüyordum.

Gözümden bir damla süzülüverdi.

Parmak uçlarımda yükselip dudaklarını öptüm. Evet öptüm. Ben Arafı öptüm. Ve o hiçbirşey yapmadı. Tam beni itmek için elini kaldırmıştı ki ona fırsat vermeden ben çekildi.

"Artık yokum hayatında" diyerek apartmandan koşarak uzaklaştım. Giderken Venüse çarptım. Arkamdan seslensede onu duymadım ve daha hızlı koşturdum.

Edit:426kelime