ARAYIŞ 🌍

-4.9-

Multideki şarkı Asele gelsin. 'Barış Güven, Görkemli Kaybedenler.
Dinlemenizi öneririm

49.Bölüm.

"Güzel şeyler hemen olmaz, her beklenen şey de  güzel olmaz."

🌍

Bu benim için tarifi olmayan bir histi. Ben ilk defa birini aramıştım. Ayrıca kalbim o kadar hızlı atıyordu ki şimdi yüzüne kapatıp kendimi yorganın altında saklayasım geliyordu. Bir tarafım o kadar ürkek o kadar zavallıydı ki. Diğer yanım ise ona tezat fazla cesurdu.

Konuştuktan sonra kaç saniye bekledim bilmiyordum. Acaba telefon kapandı mı diye düşünerek kulağımdan uzaklaştırdım. 25 saniye olmuştu söylediğim sözlerden sonra.

Şimdi konuşmam için bir cesaret gelmiyordu. Ben konuştum sıramı savdım gibi hissediyordum.

Tam ses vermeyeceğini düşündüğüm an telefonun diğer tarafından bir ses geldi. Ben bu sese ölürdüm.

"Araf" hâlâ gerçek olup olmadığını sorgulamam adımı dudaklarından duyuyor olmamdandı. İnanması güçtü bir fotoğrafın sesini işitmek.

"Söyle güzelim."

Derin bi iç çekti. "Teşekkür ederim." ses tonu mahçup olmuş gibiydi. Belkide biraz utanmış. Dudaklarımda bir tebessüm belirdi. Utandığı zaman fazla masum oluyordu. Eli ayağına karışıyordu.

"Ne için?"

"Sen çok güzel seviyorsun Araf. Ben bilmesem de bu zamana kadar yanımda olduğun için. Ve şimdi ise beni yalnız bırakmadığın için."

"Önemli olan bundan sonra yanında olmama izin vermene bağlı Arayışım." cevap vermesini beklemeden lafı değiştirdim. O mesajı çok iyi anlamıştı ki zaten benim amacımda buydu.

"Biliyor musun ilk defa telefonda biriyle konuşuyorum. Ve bu biri benim için çok özel. "

"Dalga geçme." dedi kadife gibi olan sesi. Sanırım şaka yapıyorum sanmıştı. "Dalga geçmiyorum ben çok ciddiyim." ses tonum ciddiliğinden ödün vermemişti. Gülmesi kesildi."Sen ciddisin! "

"Hemde çok" dedim anında. Sonra biraz durdu ve aynı sözleri ondan da işittim. "Çok değişiksin." değişik.

Belkide hayatımda bir kez olsun normal olsam daha kabul görür olurdum. Fakat sonra bu fikirden vazgeçtim. Değişik olmak beni ben yapan temeldi. Bu ruhumdan vazgeçmek gibi birşeydi. Ne kadar anlaşamasakta ruhumdan vazgeçemezdim.

Ben düşüncelere dalmış gitmişken arayışımın konuşması ile irkildim. " Araf uykumu getiriyorsun"

"Ne, ben mi? Ben bir şey yapmıyorum ki." bu sefer uykulu bir gülüş bahşetti kulaklarıma. Ben kalbimden vurulurken o aşık olduğum sesi kulaklarıma ışık hızında etki etti. "Telaşlanmana gerek yok, bende sana bir şey itiraf edeyim mi?" heyecandan ne yapacağımı kestiremedim sonucunda derin bir soluk alıp konuşma gereği hissettim.

"Seni dinliyorum arayışım." önce biraz sustu. Sonrada benim ona aşık olduğuma bir kez daha şükür ettiğim sözleri söyledi.

"Bende ilk defa bu kadar keyifle birisiyle telefonda konuşuyorum."

🌍

Genç kız gözlerini araladığında odasının gri perdeleri ile karşılaştı. Dün gece çok güzel uyumuştu. Ve bunu Arafa borçluydu.