MULTİ:Okurken dinlemeniz şiddetle önerilir. "BARIŞ GÜVEN 'AFFET BENİ ÇOCUĞUM"
Ha bu Arada BluebuffHG adlı okuyucum kitabında kitabımızı önermiş çok teşekkür ederim sana canım benim çok mutlu ettin.💜
Daha erken atacaktım fakat dün geceden beri elektiriksizdim. Bu saate kadar %1 şarj ile durdum.ekranı açmadım telefon kapanmasın diye. 😑Neyse iyi okumalar.
Bol yorum istiyorum sizlerden.
51.Bölüm.
"Adam ölmüş, bak saç bunu bilmiyor, uzuyor tırnak. "
-Anonim(En sevdiğim sözlerden)
🌍
Bu... Bu duyduklarım çok ağırdı. Daha fazla tutamadım kendimi. Duvardan kayarak yere çöktüm. İçimdeki çocuk üzgündü, yıkılmıştı, kahrolmuştu. Kim bilebilirdi ki annemin ve babamın öldüğünü? Ben bir umut beklerken gölge dediğim adamın amcam, dost dediğim kızın kardeşim, ve hayatta sadece bu iki kişiye sahip olduğumu öğrendiğime kim inanırdı ki?
Şahsen ben... Ben hâlâ inanamıyordum.
Hıçkırıklarım daha fazla beni dinlemezken kaderin cilvesine bir kez daha sövdüm. Sinirliydim ama kime? Bana annelik yapmaya çalışan kadına mı? Yeni bulduğum amcama mı? Neye lan neye! Neye sinirliydim? Boktan hayatıma mı? Kaderin birkez olsun yüzüme gülmeyişine mi?
Geceleri pencerenin önünde oturupta bi haber beklediğim babama mı?
Gözlerimden yaşlar aktı ellerimi kafamın arasına aldım. İçimde hep babam işten gelince bana ne aldı diye merak eden çocuk artık küsmüştü bana. Bir umut beklediği babası gelmeyecekti çünkü, öğrenmişti. Yüzünü görmediği babası ölmüştü.
Kendimi toparlamam gerekti. Ama sadece gerekti. İcraatım yoktu. Fayansta kaç dakika ağladım ve sonrada ne zaman duvarı seyre daldım bihaberdim.
Sinirim de üzüntüm de artık fayda etmezdi. Tek istediğim sadece bir kez olsun ailemi görmekti. Hislerim karmakarışıktı.
Hayatım yalanmış benim.
Annem yalanmış...
Babam... Babam hep varla yok arasıymış. Belkide ben pencere kenarına oturup baktığımda oda beni düşünüyordu. Neden gelmemişti? Onu reddetmemden mi korkmuştu?
Oysa ben Ona bir şey demezdim ki. İçinde baba sevgisi ile büyümüşüm ben. Beklemiştim hep. Keşke sadece birkez doya doya baksam ve sarılsaydım. Hayatımda ilk kez öylesine değilde 'baba'kelimesinin sahibine söyleseydim bu sözü. Bir işlevi olsaydı en azından.
Hıçkırdım. Hıçkırdıkça ağladım. Aklıma gelen herşeye sövdüm. Hayal bile olsa şu Dünya da babam var diyebiliyordum önceden 'gelecek' diye ümit ediyordum. Ama o beni tek başıma bırakmıştı. Ona sormak istediğim o kadar çok şey vardı ki... Oturduğum parkeden yavaşça kalktım. Aynanın karşısında kendime baktım. Dağılmıştım. Gözlerimin yeşili kırmızı damarların arasından görünmeye çalışıyordu. Saçlarım dağınıktı. Göz altlarım kızarıktı.
Size bu hissi anlatayım mı şimdi?
Kapatın gözlerinizi. Çok sevdiğiniz birini düşünün. Ve o ölüyor gidiyor. Evet ağlarsınız. Anılarınız vardır çünkü aklınızda değil mi? Birdaha yapamayacak olmak üzer çünkü sizi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAYIŞ 🌍
Teen Fiction⚛️Macera/Gizem-gerilim türünde bir kitaptır. Bölümler uzun değil aksine kısadır. ⚛️24.05.2018 #1.♚Araştırma ⚛️20.05.2018 #1.♚ Wattsy2018 ⚛️14.04.2018 #5.♚Macera ⚛️27.03. 2018 #7.♚macera ⚛️26.03.2018 #8.♚macera ⚛️11.03.2018 #13.♚macera ⚛️10.03...