ARAYIŞ 🌍

-1.8-

"Aynı gibi duran şeyler bir anda değişirse o zaman getirdiği zorluklara katlanabilirmisin?"

🌍

Sabah olduğunda Venüsün babasının şöförü bizi havaalanına bıraktı. Tedirgin ve heyecanlıydım.

Uçağa bindiğimizde aklımda herzamanki gibi arayışım vardı.

Venüs erken olduğu için uyurken bende kulağıma kulaklık takıp uyumaya karar verdim.

Hostesin sesi ile uyanırken getirdiği yiyecekleri aldım ve Venüsü uyandırdım.

İkimizde yemeği yedikten sonra sohbete daldık.

"Okulu açık bulamayız bugün okul yoktur yarını bekleyeceğiz ama o kadar kişi arasından arayışını nasıl buluruz bilemiyorum Araf"

İç geçirdim, "Bende bilmiyorum Venüs "

Bir süre daha konuşmayıp düşündük fakat karamsarlık ile doluydum. Ne yapacaktım hiçbir fikrim yoktu.

Sehayat böyle sürüp gitti. Uçaktan indiğimizde Venüsün buradaki evine gittik. İkimizde yorgunluktan yemek yiyip uyuduk. Buraya gelmeden önce Venüs babasını aramış ve hizmetçi çağırmıştı. Ev temizlenmiş ve yemekler hazırlanmış daha sonrada bize bırakılmıştı.

Yatağa uzanıp tavanı seyrettim. Attığı resimlere ve snaplere baktım.

"Çizim mi varmıış?" diye snap atmıştı. Demekki okulda çizim yapacaktı. Büyük ihtimalle resimlerini koymak için elinde çantası olacaktı. Fakat o gün bir sürü kişide resim çantası olabilirdi derin bir iç geçirdim napacaktım?

Umutsuzca sayfamda gezinirken  on dakika ya geçmiş ya geçmemiş  bir snap daha atmıştı.

"Değişelim mi?"

Buda neydi peki? Neyi değişiyordu? Noluyordu? Kafam allak bullak halde bu soruyu düşünmeye başladım.

Aklıma hiçbir şeyin gelmemesi ile yataktan kalktım. Odayı inceleme fırsatına o an şahit oldum.

Beyaz geniş bir odaydı. Uzun bir balkonu vardı fakat dardı. Son model uzun tek kişilik iki kapaklı bir dolap, onun yanında yine aynı tonlarda beyaz bir çalışma masası ve siyah döner sandalye vardı. Halı siyah ve yuvarlaktı. Boydan boya beyaz bir ayna...

Odadaki eşyalar bunlarla sınırlıydı. Kenarda valizimi görüp oraya ilerledim laptobumu masaya koyup diğer eşyalarımı da dolaba ve çalışma masasının üzerine yerleştirdim.

Odada işimin bitmesi ile mavi bir tişört giydim altıma ise eşofmanlarımı geçirip odadan çıktım.

Venüs amerikan tarzı mutfakta tencereden dışarı çıkan uçları ile makarna yapıyordu. En azından bu anlaşılıyordu.

"Hey adamım günaydın!"

"Uyuyabildinmi diye sorsana" diyerek histerik bir gülüş attım. Duygudan yoksundu.

Anladığını belirtircesine gülümsedi. "Yemek yapıyorum biraz plan yapmalıyız."

"Ne planı?"

"Mia Pal'ı Mia Sare yapma planı dostum!" enerjik tavrına karşı gerçekten yüzümde gülümseme oluşurken ayağa kalktım ve büyük cama ilerledim. İki kapılı beyaz bir balkon kapısı vardı salonda buranın balkonu daha genişti. Mobilyalar beyaz ve kırmızı olarak döşenmiş onların arkasında ise duvarın yarısını kaplayan bir kitaplık yer alıyordu. Yerde siyah bir sehpa vardı. Spot ışıklar asma tavanda yerini almış  ortamı gerektiğinden de iyi aydınlstıyordu. Ferah ve modernlik ön plandaydı.

Salonu mutfak ile ayıran kısım ise güzeldi. Dış tarafı beyazdı. Raflar ise kırmızıydı. Siyah ankastre fırın ve davlumbaz hoştu. Venüsün yemek yaptığı yer L şeklinde ayrılıyordu. Bir tarafında beyaz bir uzun dikdörtgen masa olarak uzanıyordu. Koltukları siyah ve bar sandalyesi gibiydi.

Venüs siyah ocakta yemek yaparken üstte asılı olan kepçeyi eline aldı.

"Ev yemeği yapıyorum sana yine mükemmel ötesiyim adamım!"

Onun kendini övmesine karşın güldüm. "Tek yapabildiğin makarna ve çorba"

"En azından hayattta kalabilecek kadar biliyorum birşeyler."

"Ama sen..." sustu ve devam etmedi ikimizde eğleniyorduk.

"En azından bende kendimi hayatta tutacak bir arkadaşa sahibim adamım!"

"Seni şanslı ibne"

*

Yemeklerimizi yedikten sonra arayışımın kız arkadaşı bir paylaşım yaptı. "Cafepaul bizsiz olmaz" yazmıştı. Arka fonda ise arayışım ve sevgilisi olan o çocuk vardı herkes mutluydu.

Ben hariç.

Bir önceki bölüm kısa olduğu için akşama bölüm atacağımı yorum yapanlara söylemiştim. Önceki bölümleri beğenmediyseniz beğenip yorumlarınızı esirgemeyin lütfen oy ve yorumlar düşerse iki güne yeni bölüm atmayacağım bundan sonra. Kendinize iyi davranın bir sonraki bölümü ne zaman atarım size kalmış kendinize iyi davranın!

Edit:567kelime