ARAYIŞ 🌍

-1.2-

12.Bölüm.

"Eskiden sana zor gelen şeyleri artık kendine hedef olarak koymaya başlıyorsan bir şeyleri başarıyorsun demektir."

🌏RNT ft Alyona" Sevinirim "🌏

🌏

Gözlerimi kırpıştırdım ayak seslerim ile geldiğimi anlamışlar bakışlarını bana çevirmişlerdi.

İçimden bağırmaya son verip herşeyi dağıtıp yok olmak isteyen çocuksu yan kenara sinmiş ağlıyordu.

Ona bunu nasıl yapmıştı?

Karşımda annem dediğim kadın tanımadığım bir adamla sarmaş dolaştı. Üzerindeki tişört çıkmış saçları dağılmış.

Gözlerim tiksinircesine ikisine baktı. Başkada bir duygu geçmedi zaten gözlerimden. Odama çıkıp kapımı kilitledim. Kapımın önüne çöküp derin nefesler alırken ellerimi saçlarımdan geçirdim. Derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışıyordum.

"Araf!"

"Aç kapıyı lütfen"

"Defol git burdan!" diyerek bağırdım. Kapıya vuruşunu tınlamadan çantamı çıkardım bulduğum tüm kıyafetlerimi çantama tıktım. Bilgisayarımı çantama yerleştirdim. Eşyalarım ilede yer ettim.

Etrafa göz gezdirip arşivden aldığımız fotoğrafı bir kaç özel eşyamı ve şarjımıda attım.

Para harcayan biri olmadığımdan ve okulda da yemek yemediğimden belirli bir miktar param vardı hepsini yanıma alıp çıktım evden.

Arkamdan bağırışını umursamadan evi terk ettim.

Artık geri dönüş yoktu.

Parka gidip oturdum. Bir süre sadece etrafı izledim. Topu ile oynayan çocukları,yürüyüş yapanları, koşanları, ağlayanları, kahkahalarla gülenleri, müzik dinleyenleri, yeni başlayan yağmurun yerleri ıslattığı toprağı.

Kapşonumu kafama çevirdim ama yağmuru umursamadım. Babamın gidişinden sonra annemin ihaneti duygusuz ruhumu paramparça etmişti.

Hayatında uzun zaman sonra ilk defa gülmüş olan içimdeki çocuk üzgündü sessizce ağlıyordu.

Ona dokunmadım ve ağlayışını dinledim. Bilmiyordu ki ağlayışı duyulmuyor yağmura karışıyordu.

Kulaklığımı çıkarıp kulaklarıma taktım bildiğim sözler kulağımın içinde çalarken yerimden kalktım.

Alyonanın sesi biraz tuaf olduğundan şarkı sözlerini garip telaffuz etmiş olabilir burada müziği açarsanız sevinirim:)

Nasıl yaşanır kimse öğretmez bize.
Ne tarafa gidilmeliyiz söylenmez bile.
Hayatımızı başkaları değistirmez kimse hatırlatmaz amaçlarımızı bize.
İstediğin yerde olamamam senin suçun,

Geçmişine tak yığılma benimle iken.
Senden başka seven olmaz cevabın ne?
Hayat sana emekli olsun boş boş oturur.

Sevinirim bu dünyaya, neden korkayim ya.

Sevinirim bu dünyaya,
nerlerden korkayim ya. Önümde bütün dünya koşarım onu tutmaya.

Kimse itmez seni elleriyle, beşiği görmek için sadece dile.
Kader kararsız, sen anlarsın yanlız.
Koş yoksa, geride bırakabilir seni biri.
Senin yerine adımlarını ölçmez kimse, biranda yanılırsın kimse kınamaz seni.
Tek sen yargıç olurunsun kendi
kaderinde. Ve kalemi alıp başlar, hikayemiz...

Sevinirim bu dünyaya, nerlerden korkayim ya.
Önümde bütün dünya, koşarım ben onu tutmaya.

Yağmur beni yavaş yavaş ıslatırken artık hiçbişeye sahiptim.

Artık okul yoktu gitmeyecektim. Arayışıma bir adım atmışken bu adımı geriletemezdim. Yabancı dil öğrenecektim hemde çok sevdiğim(!) Almanca dilini.

Fakat artık bir evim yoktu. Bir annem yoktu. Yalnızdım.

Telefonumu açıp Venüsü aradım.

"Selam Araf!" sesi enerji doluydu.

"Senden bir ricam var" diyerek konuya girdim. Gerildiğini hisettim sesi ciddileşti.

"Seni Dinliyorum"

"Almanca öğrenmem gerek"

Edit:426 kelime