The Story Of Zomberus

Chapter 42

Dreamland

Point of view jodelay

Hindi siya napakale qng anong gagawin sa kasama nya na kanina pang sigaw ng sigaw iniwan silang dalawa nong kahawig nito na tumulong sa kanila. Nandito ngayon kami sa lugar na hindi ko alam qng anong tawag rito.

Bumukas ang pinto. Napapikit sya ng nasilaw sa liwanag na nanggagaling sa butas. Nang mawala ang liwanag saka nya napagtanto kung nasaan sila naroon.

Isolated place yata tong pinag-dalhan sa kanila nong taong iyon! I wonder na may lumabas dito ng halimaw iiwan nya talaga itong kasama nya. He so loudly terrible and in much irritated.

I directly got felling nervous every seconds. Specially with him. Really weird? Parang meron nangyayari na hindi ko dapat malaman.

I stand and approached him to make sure he's okay. Are you okay? I asked. But he did not answer. Tinapik ko sya ng malakas para kunin ang atensyon nito.

Who are you? He asked me that thing an stupid question. Hindi nya ba alam na elan weeks na kaming magkasama masyado nang huli ang tanong niya.  Saksakan ko kaya ito ng hawak nyang kahoy nang alalahanin naman siya.. Kaso hindi siya ganoon klase ng tao!?

I give him in my big smile ng humarap ako. Kahit ang gustong kung gawin rito tadyakan ang mukha nito. Jodelay ( I shortly said ) saka ko sya iniwan bumalik siya sa pwesto niya nong una.

Tumango lang ito.

He really stupid and strange. ( I whispered ). Nasaan ba kasi sila? Huwag kalang makabalik-balik dito copy cat kung ayaw mong makatikim ng aking invisible kick. Iiwanan lang rin naman kami hindi pa sinabe sa kanya kung nasaan sila ngayon. Nang hindi siya tanong ng tanong sa sarili niya. Diba?

Tumayo iyong lalakeng kasama niya papunta sa akin. Tumigil ito sa harap nya napaarko ang kilay ko.

Aalis tayo! Sabay talikod' nito. Ayos din!!. Saan naman kaya sila pupunta?

Hey, mister saan tayo pupunta? Kanina pa tayo lakad ng lakad Hindi ka ba napapagod kasi ako Oo kanina pa halos sumuko na itong binte ko.

Malapit na tayo , tiisin mo na lang dapat kasi hindi ka na sumama.

Ayon! Lumabas din, ikaw na? Ibang klase ka rin ano? Nu? Ikaw na nga itong inalagaan at dinala ako sa lugar na ito ikaw pa tong galit. Pwede naman sabihin kong ayaw mong kasama ako. Inis niyang sabi rito sabay upu sa lupa.

Lumapit siya sa akin at buhat niya ako ng ( buhat pan-kasal ). Hindi na siya nag-inarte pa dahil nakikita niyang seryuso ang aura nito.

Iyong sinabe nitong malapit na sila ay malayong-malayo pa. Isang oras ang lumipas bago sila nakarating. Karga na siya nito sa likod ng magising ako hindi ko manlang namalayan ang pag-lipat niya sa akin mula sa harap papuntang likod.

Tuluyang nagising ang diwa niya ng ilipat siya sa ibang bisig nito. Bumungad sa akin ang matipuno at guwapo  Samantalang ang lalake na kasama niya ay iniwan siya sa lalakeng nasa kanyang harapan.

Natulala siya sa lalakeng nasa harap niya. Mayroon itong matangos na ilong , kaakit-akit na labi pakiwari niya'y inaanyayahan siyang halikan ito pero nagpigil siya dahil nakakahiya. At maamong mukha at higit sa lahat makapal na kilay na bumagay rito.  Nakakatuwa din ang alon-alon nitong buhok.

Tapos ka na ba sa pag-kakabisa ng anyo ko? Tanong nito sa kanya.

Nakadama siya ng hiya sa sinabe nito. Gaano ba siya katagal tumitig rito?.Nagtawanan ang mga taong kasama nila na hindi niya napansin kanina. Natulos siya sa kahihiyan.