The Story Of Zomberus

Chapter 51

Kasunduan

Bubuhayin kong muli ang iyong asawa kung susunod ka sa lahat ng ipag-uutos ko. Aniya ni diyosa marion. Lahat ng naisin mo ay ibibigay ko sa'yo kahit ang tinatangi mong diyosa mapapasayo.

Hindi ko kailangan ng tulong galing sa'yo alam kong hindi mo maibibigay iyon timpi niya.

Minsan ko nang pinagkaloob ang kahilingan mo wala ka parin tiwala sa aking kakayahan.

Umalis ka na turo niya sa pinto. Kahit kelan hindi mo ako mauuto na tama ng isang beses nagawa ko iyon.

Pinakita nito ang hawak na salamin sa akin. Ano iyan? Tanong niya.

Tingnan mo hindi ka ba naaawa sa dayanarang minamahal mo dati wala sana siya sa kalagayan iyan kung hindi mo siya pinagkulo.

Umalis ka na bago ko makalimutan minsan naging kaibigan kita. Nilabas niya sa palad ang maliliit na halimaw na aking alaga. Gusto mo muling tikman ang kamandag nila bantà niya habang hindi inaalis ang ngisi sa akin labi.

Magbabago rin ang isip mo waruk sabi nito bago umalis.

Nariyan ang inyong kapatid kamahalan? Pukaw sa akin ni juval. Ibig po kayong makausap naghihintay siya sa lanai.

Humigit muna siya ng buntong hininga saka tumungo sa naghihintay.

Anong masamang hangin ang nagdala sa'yo dito? Tininingan niya ito ng matalim ganun din ito sa akin.

Ganyan ka ba sumalubong ng kapatid wika nito na may kasamang ngisi.

Hindi siya kumibo.

Bweno nagpunta lamang ako para dalhin ang aking regalo pagkasabing iyon binugahan siya ng usok galing sa hawak nitong pipa.

Narinig niya pang humalakhak ito ng nakakatakot bago ako nawalan ng ulirat. Narinig niya pang tumunog ang kampana ng trono saka ako sinaksak nito.

Kamahalan?!!

Hahaha.... Nasisiraan bait na tawa ni Cairus. Sinabi ko na sa'yo dati pa hindi ka magwawagi sa akin sabay dura nito sa nakahandusay.

Subukan niyong lumapit bantà nito sa mga kawal ng kanyang kapatid. Lumayo kayo utos pa nito.

Paglayo ng mga kawal hinagis nito ang mga halimaw mula sa palad ni warak sa sariling tagasunod nito.

Malagim ang sinapit nilang lahat sa kamay ni Cairus.

Hahaha... Litaw ni Marion. Ganyan nga Cairus magaling ubusin mo silang lahat dahil sa ginawa mo gagantimpalaan kita ng higit pa sa'yong hinihinge ipalasap sa lahat ang masakit na kamatayan.

Pinangunahan ni Cairus ang paglusob sa bayan.

Nagsitakbukhan ang mga tao pagkakita sa kanya. Kahit ang mga sariling kawal nito ay walang awang pinakain sa halimaw.

Sumugod siyang mag-isa. Hindi pa ito nasiyahan gumawa siya ng kawangis niya para madaling maubos ang mga tao.

Tuwang tuwa siyang pinagmamasdan ang mga taong umiiyak at sumisigaw sa takot.

Ganyan nga!!

Hinampas siya mula sa likod ng isang lalake hanggang sa dumami ang humahampas umarte siyang nasasaktan para mas lalo pa silang mag-init sa galit. Nong magsawa siya sa drama niya humugot siya ng ispada at winasiwas sa mga leeg nila. Bumagsak ang mga leeg nila sa semento.

Tumungo siya sa poblacion kung nasaan naglulungga ang mga tao. Pagdating niya pinasabog nito ang buong lugar tanging abo na lamang ang natira sa mga taong nasa loob.

Pinaulanan niya ang buong bayan ng mga apoy at halimaw. Nang wala ng makitang buhay tinungo naman niya ang gubat para sunugin.

Pinapuwesto niya ang mga clone niyang nilikha sa buong paligid ng gubat habang siya ay nakalutang sa hangin.