Cichy Krzyk // Bughead

{VII} You make me weak when I wasn't strong enough.

Betty specjalnie nie ubrała się zbyt starannie, żeby nie wyszło, że zależy jej na tym spotkaniu. Archie Andrews, klasyczny womanizer, czekał już na nią przy stoliku w Pop's. Jeśli zawiódł się, widząc ją ubraną w zwykłe jeansy i cardigan, nie dał tego po sobie poznać. Uśmiechnął się do niej i gestem zachęcił do zajęcia miejsca naprzeciwko niego.

-Co tam, Archie? Czy uświadomiłeś już Reggiego o jego przegranej?

-Oczywiście, że tak. - wyszczerzył się chłopak. - on i reszta Buldogów nie mogli mi uwierzyć, że wreszcie udało mi się ciebie przekonać.

-Ja też nie mogę w to uwierzyć, Arch. I robię to tylko z powodu Jugga.

-Aha, czyli teraz mówimy zdrobniale o tym creepie? Jug, Juggie, może skrócisz to jeszcze bardziej?

-Arch, czemu się tak irytujesz? Co ci przeszkadza to, jak o nim mówię?

-Bo on zawładnął tobą w trzy dni, Betty! Myślisz tylko o nim, mówisz tylko o nim, robisz różne rzeczy dla niego. Betty, czy ty się w nim zadurzyłaś? W Holdenie Caufieldzie z Riverdale?

-Oczywiście, że nie, Arch! Po prostu mi go żal. I jest całkiem inteligentny. I dobrze pisze. I przede wszystkim nie zasługuje na takie traktowanie!

-Okey, okey. Nie mówmy już o Juggim...

-Arch...

-Dobra, już przestaję. To o czym byś chciała pogadać?

-W sumie ten temat wiąże się jednak trochę z Jugheadem. Dzisiaj w B&G powiedziałeś że Veronica ma jakiś uraz do niego.

-Ja tak powiedziałem?

-Między wierszami, tak. O co chodziło? Jestem taka niezorientowana, a wy wiecie wszystko!

-Betty, hmm...

-Arch, proooszę! - Blondynka przeniosła wzrok z Archiego na jedno z wejść do baru, którym właśnie wchodził... Jughead. Chłopak chyba jej jeszcze nie zauważył, ale Archie zauważył za to swoich kolegów z drużyny wchodzących przez drugie z wejść. Uznał, że to niepowtarzalna okazja, żeby im udowodnić, że są z Betty na prawdziwej randce i niewiele myśląc, pochylił się nad stolikiem i pocałował dziewczynę prosto w usta.

Betty właśnie uchwyciła wzrok Jugheada, kiedy Archie to zrobił. Po prostu, ot tak, z zaskoczenia ją pocałował! Dziewczyna była tak zaskoczona, że w pierwszej chwili nic nie zrobiła, tak że chłopak wydłużał pocałunek, ile się dało. Zaraz jednak odskoczyła od niego i spojrzała się jak na idiotę.

-Co ty odkurwiasz, Andrews?!

-Betty, proszę, ciszej! Zaraz ci to wyjaśnię! Przepraszam cię!

-Jeśli spodziewasz się, że zostanę przy tym stoliku jeszcze chwilę dłużej, to się mylisz. - Dziewczyna zerwała się z miejsca i wybiegła w ślad za Jugheadem, który na widok jej pocałunku z Archiem wyszedł z baru i już odpalał motocykl, by wrócić do domu.

-Jughead! - głos Betty był tak władczy, że chłopak posłusznie się odwrócił.

-Cooper. Czemu nie wrócisz do środka i nie zapoznasz się jeszcze bliżej ze stanem uzębienia twojego rudego ogiera?

-Bo mnie stąd zabierasz. - Jugheada po prostu wmurowało w ziemię.

-Cco?

-Zabierz mnie stąd, Jug... Proszę - w oczach dziewczyny zalśniły łzy. - zabierz mnie gdziekolwiek, byle nie być blisko tego obrzydliwego typa.

-Ale... Ale... Co? - Chłopak cały czas nie wierzył, w to co słyszał.

-Jugheadzie Jones, błagam cię, zabierz mnie stąd! - krzyknęła zrozpaczona dziewczyna.