Karanlık Tutku (+18)

Tanıtım 2 "yaşanmış bir hikaye"

GİDEREK DAHA ÇOK SEVİYORUM SENİ DEMİŞTİ O YÜZDEN GİTTİ DEMEK Kİ.

Kaldım öyle bir başıma, çaresiz, yapayalnız. Benim için yaşamaktı. Nefes almaktı. Bana nefes almayı haram etti.

Çocukluğumdu, İlk kalp atışımdı. Aras ile orta okul yılın da tanışmıştık.

Onu ilk gördüğümde, Ben okul penceresinden dışarı bakıyordum. Aras ise okul müdürünün arabasından inmiş etrafa bakıyordu.

Bir an sadece bir an başını kaldırdı ve gözlerimizin bir birlerine değdiği o an tuhaf şeyler hissetmiştim. Ne bileyim kalbim mesela, ilk defa bir insan için öyle atıyordu.

Ben Arası görebilmek için. Sınıftan çıkıp, merdivenlere doğru ilerlemiştim ki. Birden karşıma o mavi gözler çıktı. Öyle güzel öyle masum bakıyordu ki. Kendimi o mavi gözlerden alamadım. Bir kaç saniye daha gözlerime bakmış ve tebessüm ederek yanımdan geçmişti.

O bana gülümsemişti. Evet evet gülümsemişti bana. O gülüşüyle beni benden almıştı zaten.

Arası o günden sonra fazla görmemiştim. Bazen onu görebilmek için dışarı çıkıyordum ama yoktu hiç bir yerde.

Gözlerim onu neden arıyordu bilmiyorum. Tek bildiğim de o güzel gözleri yeniden görebilmekti. İçimden acaba okuldan mı ayrıldı diye geçirmeden edememiştim. Belkide misafirdi geldi ve gitti.

1 HAFTA SONRA

Okula geldiğimde arkadaşlarım Ebru ile gezerken birden onu görmüştüm. Kalbim nedensizce yine atıyordu. Neler oluyordu bana bir anlam veremiyordum. Yanıma yaklaştıkça bu kalp yerinde duramayacak derece atmaya başlamıştı. Aras yanıma gelip tam önümde durup" kuzeninin selamı var sana" demişti. Şaşırmış bir ifadeyle ona bakıyordum hangi kuzenimden bahsediyordu. Çok geçmeden bende "hangi kuzenimden bahsediyorsun" diyebildim şaşkınlıkla.

"Aycan" dedi. Güldüm ve "ALEYKÜM SELAM" dedim. Tekrar gözlerimin içine bakıp arkasını dönüp gitti. Ah o gözler o mavi gözler. Gözlerindeki masumluk beni benden alan o maviler.

Bir kaç gün daha geçti ve yine Aras okul da yoktu. Zaten okulun son günlerine yaklaşmıştık. Yaş olarak benden büyük olmasına rağmen benden bir alt sınıfa yazılmıştı. Okulu fazlasıyla boşladığı için sınıfta kalıyordu. Ama onu çok merak ediyordum. Huyum gereğimi yoksa yanında olmak istediğim için mi bilmiyorum ama, ona iyi gelmek istiyordum. Onunla birşeyler paylaşmak istiyordum.

Karne zamanı geldi ama Aras yoktu gelmemişti. O gün onu son görüşümdü.

Ve;

Yıllar sonra ben 17 yaşındaydım. Çocukluk bitmiş artık genç bir kızdım. Evden çıkıp bir cafe de birşey ler içmek için yürüyordum. Cafeye gidip oturduğumda. Birinin bana baktığını gördüm. Yüzü tanıdık gibiydi. Yanıma gelip kendinden bahsedinceye kadar onun Aras olduğunu anlamamıştım. Biraz lafladıktan sonra birbirimize telefon numarasını vermiştik. Sonra vedalaşıp evlerime gittik.

Telefonumun çalmasıyla arayan kişiye bakmıştım. Arayan Arasdı. Ona karşı hiç bir heyecanım kalmamıştı. Her şey çocukluğumda kalmıştı.

Telefonu açtığımda nasılsın demişti bana. Bende ona iyiyim sen nasılsın deyip konuşmaya başlamıştık. Okuldaki eski günleri yad ettik. Zaten başka ne konuşabilirdik ki.

Aras bana Okul da herkes den büyüktüm tüm kızlar bana hastaydı bir tek sen taviz vermiyordun uzaktan bakıyordun. Herkes yanıma gelip benimle sohbet etmek isterdi. Sen her zaman kendini geri çekerdin demişti.