Karanlık Tutku (+18)

Sessiz Fırtına

Medyadaki kız çocuğu benim kızımdır. Yabancı birini değil kızımı paylaşmak istedim.. Ve ismide gerçekte koymak isteyipte koyamadığım bir isim olacak..

İyi okumalar vote vererek başlayın lütfen💕💕

Çağrı mı?

Şaşkınlık gözlerimden okunurken, Ceyda ona doğru döndü. Abim'e..

"Söylememişmiydin?" Diye Çağrı'ya bakıp olumsuz yanıt aldı. Bana dönüp bir elini alnına koyarak bir elinide beline koymuştu." Ben çok özür dilerim, biliyorsun sanmıştım. "

Çağrı kızın yanına gelip arkasından sarılmıştı. "Özür dileyecek bir şey yok güzelim, zaten öğrenecekti şimdi. Üzme kendini." Deyip başına öpücük kondurmuştu.

Aman ne mutlu bir aile tablosu gözlerim yaşardı. Abisi dışarda kardeşinin intikamını alsın, o burada Çağrı ile aşk yaşasın.

Boğazımı temizleyerek varlığımı hatırlatırcasına öksürdüm. Bana bir açıklama yapmaları gerekmiyormuydu. Ben onca acıyı çekerken, onlar burada aşk yuvasında sevgi tomurcukluğu oynarken neredeydi. Şimdi mi kardeşi olduğum kanısına varmıştı.

Tüm hayalkırıklığım ile ona doğru bakarken, Çağrı sevdiği güzelinden ayrılıp yanıma geldi.

"Aklında bir çok soru var biliyorum. Ama ben senin abinim. Anlatacağım herşeyi sen benim değerlimsin. Üveyde olsa."

Bir adım yana kayıp aramıza mesafe koyarak titremeye başlayan ellerimi ceplerime soktum. Zira sinirimi kırgınlığımı düzene sokamazsam, ilk darbeyi Çağrı ve Ceyda yiyecekti.

"Senin benim abim oluşunu, bu zamana kadar neden gelmediğini.. En önemlisi neden ben acıları çekerken yanımda olmadığını açıklayarak başlayabilirsin anlatmaya.?"

"Haklısın,, gelemedik. Ama mecburduk. Abimin ne yapacağını kestiremedik. Çağrı'nın bana tecavüz ettiğini ve zorla yanında tuttuğunu sanıyor. Daha doğrusu buna kendini inandırmış."

Ceydanın sözleri içimdeki siniri tetiklerken ona doğru bakmadım.

Ben her zaman Savaş'ı suçlarken asıl suçlunun kardeşi ve Çağrı olduğunu bilmek canımı acıtmıştı. Peki bu olaylara sebep neydi. Böyle olmak zorunda değildiki.

Aşklarına mı karşı çıkılmıştı? Neden böyle bir yalana gerek duymuşlardı.

Çağrı suskunluğumun iyiye işaret olmadığını anlamış olacakki, konuşma sırasını o devr almıştı.

"Savaş bizim bir araya gelmemize izin vermedi. Ceyda,, onu çok sevdim. O da beni. Ama bir engel vardı. Ben Savaş'ın düşmanıydım. Sevgime hiç bir zaman inanmadı."

Nasıl yani abisinin düşmanını bile bile mi sevmişti.

"Biliyorum aklından geçenleri.. İnsan düşmanına aşık olur mu diyeceksin. Ama ben onun kalbini sevdim. Bana olan bakışını, tırnağım kırılsa dünyayı yakan insanı sevdim. Abim'e birisi bizi farklı bir şekilde söylemiş. Biz birbirimizi çok seviyoruz." Deyip konuşması biten Ceyda'nın eli Çağrı'yı bulmuştu.

Çağrı.. Tuhaftı, sanki Ceyda' nın sözlerinden sonra şok olmuş gibiydi.

İçimden bir ses bir şeyleri bilmeyenin yanlız ben olmadığımı söylüyordu. Ortada dönen bir oyun vardı. Ve bu oyun Çağrı ve Savaş'ı gösteriyordu.

"Çağrı." İsmi ile seslenişim, kaşlarını çatmasına sebep olmuştu.

"Abi' nin suyumu çıktı." Dedi ciddiyetle.