Karanlık Tutku (+18)

Kandırılış

Öyle yorulduki bedenim, bir yastık verin yada durdurun dünyayı dinlensin bedenim.

Yarım saattir Su ve Ateş ikilisinin tartışmalarını dinliyorduk. Dayanamayıp aralarına girmek istediğim de, Savaş kolumdan tutup karışmamamı söylemişti.

"Bıktım artık senin bu anlamsız tavırlarından. Gitmek istiyorum izin vermiyosun. Sev beni diyorum sevemem diyorsun. Sen benden ne istiyorsun Ateş. Kaç yıl oldu söylesene o gece karşına çıkmasaydım keşke. O gece ayaklarım kırılsaydıda o karanlık caddeden geçmeseydim. "

Su haykırarak bağırmaya devam ederken Ateş tepki bile vermiyordu. Abisinin kardeşi işte, ne beklenirdiki başka.

Savaş daha fazla dayanamamış olacakki oturduğu koltuktan ayağa kalktı.

" Ateş, bir açıklama yapmak istermisin. Kaç dakika dır sizi dinliyoruz ve hiç bir şey anlamadık."

Ateş boğazını temizleyip Su'ya doğru baktı.

"Abi bir şey olduğu yok, Su bir kaç gün misafirimiz olacak. Aklındaki soruları bir köşeye at, sana söyleyebileceğim tek şey kurcalama."

Abisinin kardeşi işte, ne beklenirdiki.

Savaş kısa bir suskunluğun ardından boğazını temizleyip bir adım atmıştı kardeşine doğru.

" Gel dışarı çıkalım erkek erkeğe laflayalım bana anlat herşeyi. "

Ateş başını sallayarak, dışarı çıkmak için hareketlenen abisinin peşinden gitmişti.

Su kötü gözüküyor du ve henüz tanışamamıştık. Boğazımı temizleyerek Su'yun yanına geçip oturdum.

" Merhaba biz tanışamadık, adım Nazar sende Su değil mi? " Deyip elimi uzatmıştım. Gözlerindeki yaşları silip benimle tokalaştı.

"Şey ben Damla."

"Su değilmiydi?"

"Hayır, o öyle seslenir bana yıllardır." O dediği kişinin Ateş olduğunu anlamam uzun sürmemişti.

"Aranızdaki her ne ise bana anlatabilirsin. İyi bir sırdaşımdır ve destekçi."

Gülmüştü ama bu gülüş hüznün gülüşüydü.

"Sen Savaş abinin nesi oluyorsun, onu uzun zamandır yanında görmemiştim. Şerife'den sonra."

"Şerife kim.?"

"Eski sevgilisi." Deyip elini dudaklarrına götürmüştü panikle. "Ben pot kırmadım değil mi? Siz sevgilimisiniz?"Diye soru yöneltince buruk bir sevinç vardı kalbimde.

Demek sevmeyi bilmeyen adamın bir zamanlar sevdiği vardı.

Peki biz neydik onunla.

Sevgilimiydik?

Hayır.. Değildik..

" Onu inan bende bilmiyorum, net bir cevap alamadım ondan daha. "

" Nasıl yani. "

" Bizi boşver, sen anlatsana Ateş'den kendinden bahset biraz. "

" Ben 16 yaşındaydım onu ilk gördüğümde. Yerde kanlar içerisinde yatıyordu. İlk başta ölmüş olabileceğini düşünmüştüm, korkup polisi arayacaktım ki kıpırdadığını görmüştüm. Yarı baygın bir şekilde onu ayağa kaldırmıştım. Ev arkadaşımla birlikte kalıyordum o zamanlar. Ateş'i kendi kaldığım eve götürmüş, yaraları temizlemiştim." Deyip susmuş derin bir nefes alarak devam etmiştisözlerine." O gece bana onu taşırken' Yanlış zamanda yanlış yerde olduğun gibi, yanlış zamanda yanlış insanı kurtarıyorsun demişti."