Karanlık Tutku (+18)

İntihar

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum canlarım. 2070 kelimelik bölümle sizlerleyim. Umarım beğenerek keyifle okursunuz. 😍😍😍😍

Telefonumun alarmı çaldığında kendime gece geç yattığım için söverek kalktım yataktan. Ne vardı yani erkenden yatsaydım. Ama yok illa ağlayacak gecemi gündüz edecektim.

İki gün önce Savaş beni öpüp gittikten sonra herşey sarpa sarmıştı. Giray denen adam o gün bizi öpüşürken görmüştü. Savaş gittikten hemen sonra yanıma gelip düşmanımın dostu düşmanımdır. Diyerek gitmişti. Lakin bilmediği şey bizim onunla dost olmayışımızdı.

Yoluma engeller döşerken kader, hep yenilecektim. Yenilecek ve bu savaşı kaybedecektim.

Annemi özlemiştim sevdiklerimi, arkadaşlarımı, dostlarımı. Onlar beni ölü sanarken ben canlı canlı ölüyordum aslında, kimsenin ruhu duymadan yavaş yavaş eriye eriye. Sevdiklerimden uzakta onlarla ama onlarsız.

Yataktan kalkıp uzun koridorun sonundaki odaya baktım. Savaş uyanmışmıydı acaba.

Alt kattan gelen gürültüyle uyandığını anlamam uzun sürmemişti. Yavaş yavaş merdivenleri inerken aklımdan geçen tek şey bundan sonra neler olacağıydı. Çünkü ben ajan olarak Giray'a yaklaşıp bilgi alacaktım ondan ama olmadı. Savaş'ın beni öpmesi her şeyi bozmuştu.

Mutfak kapısının önüne gelip çayı dolduran Savaş' a baktım.

"Günaydın."

Savaş demliği masanın kenarına koyarak bana baktı.

"Günaydın."

Masaya oturup, Savaş'a bakmaya başladım. Üzerindeki limon sarısı tşört ve altındaki siyah keten pantolon ile gözüme çok karizmatık gözükmesi normalmiydi acaba. Siyah gözler, siyah kaşlar beyaz ten. Sanırım hoşlanıyordum ben bu zorba dan. Belki oda beni severdi bellimi olurdu.

Hem öpmüştü beni sevmese niye öpsündüki değil mi. Ama sevgilisi vardı. Onun için beni kırmıştı. Onu sevmiş olsa beni öpmezdi. Beni sevmiş olsa onunla sevgili kalmazdı. Off kafam allak bullak oldu. Nasıl anlayacaktım neyin nasıl olduğunu. Sorsam söylermiydi acaba. Denemekten zarar gelmezdi bence.

Elindeki bardağı masaya bırakarak boğazını temizledi.

"Biliyorum çok yakışıklıyım."

"Anlamadım."

"Gözlerinle yedin beni diyorum."

"Yo yok öyle bir şey."

"Var öyle bir şey." Diyerek kalktı sofradan.

İki adımla yanıma gelip başımda dikildi. Zaten benden uzun olan boyu ben oturduğum için daha bir uzun geldi bana.

"Nazar."

Adımı onun tarafından duymak benim için ayrı bir olaydı. Hoşuma gidiyordu. İçimdeki şey her neyse ona karşı boş değildim biliyordum. Bir insan iki kişiyi sevebilirmiydi. Bir kalpte iki kişi olamazdı. Peki ben kimi seviyordum.

Aras'ımı?

Savaş'ımı?

Elimdeki çay bardağını masaya koyup ağzımdaki lokmayı bitirdim.

"Efendim Savaş."

"Bugün buraya Aras gelecek. Ortalıkta olmanı istemiyorum."

Boğazımı temizleyip aldığım nefesi geri verdim.

"Neden ortalıkta durmayacakmışım. Hem banane ondan beni ilgilendirmiyor."

"Ne dediysem o. Aranızda nevar bilmiyorum ve bilmemek beni sinir ediyor."