İMERA FERAM ☑

8.GERÇEKLER

Herkes fazlasıyla sevmiş;
Ben eksikleriyle sevdim oysaki...
Özdemır ASAF

Yazardan

Bugün Zeynep'in bu evde 3. Haftasındaydı. Annesini, abilerini, Leyla'sını ve az da olsa babasınıda çok özlemişti ama babaannesini? hayır onu hiç özlememişti onlar hiç babaanne ve torun ilişkisini yaşayamamışlardı ki, hoş sanki baba-kız ilişkisini görmüşmüydu ki.

Zeynep, dolmaları sararken aklına gelen şeylerle ve gözünden akan bir damla yaşla kendisine geldi.

Bugün sırf canı çektiği için yaprak sarma sarmaya başlamıştı, annesi olsa ne güzel yaparlardı, anne- kız sohbet ede ede yaparlardı ama burda babaanne dışında fazla kişiyle sohbeti yok. Zehra desen bu sene finalleri olduğu için odadan çıkmıyordu, kayınvalidesi misafirlerle ilgileniyordu, Asaf ve azat ise işteydi. Aslıhan desen Allah'a yakın  ondan uzak olsun, her Zeynep'i gördüğünde ya kinayeli laflar sokmaya çalışırdı yada şu  küçümseyici bakışları. 'ahh allahım sen o ana-kızı  benden uzak tut' diye içinden geçirdi ama bu imkansızdı çünkü o ikili onun yuvasını yıkmadan gitmeye niyetleri yoktu.

Zeynep, bitirdiği sarmaları ocağın üstüne koydu. Onlar pişene kadar dolaptan çıkardığı sebzeleri güzelce yıkayıp salata yapmaya başladı

Mutfağa gelen Zehra, gözlerini kapatıp derin nefes çekti içine alt dudağını ısırdı "jimbiram yoksa yoksa bu aldığım dolma kokusu mu?" Diye sordu heyecanla.

Zeynep, onun bu tavrına gülüp  salladı "doğru almışsın kokuyu." Dedi.

Zehra, iyice gülümseyip ocaktaki tencerinin  kapağını açtı. Burnunu iyice yaklaştırdı "allahım bir ömür boyunca  sadece bu dolmaları yesem gene de bıkmam." Dedi.

Zeynep, kaşlarını çattı yalancı bir kızgınlıkla "zehra! Kapat tencerinin ağzını daha dolmalar pişmedi." Dedi yaptığı salatayı karıştırırken

Zehra, kafasını sallayıp kapağı kapattı. Yengesine yan bir bakış atıp merakla "jimbiram?" Diye seslendi.

Zeynep, Zehra'ya bakmadan "hmm" dedi mırıltıyla.

Ne diyeceğini pek bilmesede tahmin edebiliyordu.

Zehra, bir kaç dakika sustu

deyip dememekte kararsızdı sonunda dayanamayıp "abimle aranız nasıl?" Diye hızla sordu.

Zeynep, elindeki kaşığı tezgaha bırakıp derin nefes çekti içine. Gülümsemeye çalışıp "çok şükür iyi kuzum. Neden?" Diye sordu pek nedenini merak etmesede.

Zehra, sadece omuz silkip yengesine son  bir bakış atıp mutfaktan çıktı.

Zeynep, mutfaktan çıkan Zehra'nın arkasından gözünden akan yaşı sildi

 

Saat akşam 00.00 saatlerinde evde herkes odalarına çekilmişti ama bir tek kocasını bekleyen Zeynep dışında.
Uykuya daha fazla dayanamayan Zeynep, tam kafasını koltuğun koluna koyacakken kapının Açılıp kapanma sesini duydu. Ayağa kalkıp vestiyere kabanını asan Asaf'ın yanına gitti.

Asaf, kabanını asıp hâlâ  daha uyuyamayan Zeynep'e baktı. Derin nefes aldı " niye uyumadın?" diye sordu yorgun çıkan sesiyle.

Zeynep,  yere bakarak "uykum gelmedi?" Aslında yalan söylemişti ama 'seni bekledim' derse utanıcağını biliyordu.

Asaf, beklediği cevabı  alamayınca sesini çıkarmadan odasına doğru yol aldı. Zeynep'te hızla peşinden gitti.

Odaya giren Asaf, ceketini çıkarıp yatağın üstüne attı, bugün oldukça yorulmuştu tüm günü toplantılar ve dosyalarla geçmişti. Tek istediği uyumaktı