KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

40.BÖLÜM *KAÇIRILMA*

İyi okumalar.✨

Medyada Can🌸

Ahenk'in Ağzından

Kolumun hayvan gibi dürtülmesi ile homurdanarak gözlerimi açtım. Karşımda sinirli bir Buray görmeyi beklemiyordum. Bu neden sinirli ki?

"Ne dürtüyorsun lan hayvan gibi?"diyerek yattığım yerden doğruldum.

"Bu ne?"diyerek elindeki telefonun ekranını bana gösterdi. Kaşlarımı çatarak ekrana baktım. Ece ve Can birbirlerine sarılmış bir şekilde fotoğraf paylaşmışlardı.

"Oha! Ay bunlar barışmış mı? Ay çok sevindim."diyerek yatağımdan çıkıp dans etmeye başladım. Neden? Çünkü bir Ahenk YILMAZ farkı.

"Ne demek lan mutluyum. Ben onların tekrar barışmaları için mi dayak yedim?"diye bağırdı Buray. Onin bağırmasıyla ben de dansıma ara verip sinirli bir şekilde ona baktım.

"Sen nasıl bir insansın Buray? Böyle bir şey için bir insan çabalar mı? Neden onları ayırmaya çalışıyorsun?"dedim.

"Çünkü seviyorum."diye bağırdı bu sefer sesini biraz daha yükselterek.

"Sen buna sevgi mi diyorsun? Kusura bakma da bu sevgi değil."diye homurdanıp kapıya doğru ilerledim. Eğer burada kalırsam ben de bağıracaktım ve hiç iyi şeyler olmayacaktı.

"Onların sevgisi benden, kuzeninden daha mı değerli?"

Buray'ın bunları söylemesi ile olduğum yerde durdum. Yavaş bir şekilde arkamı döndüm ve sakin adımlarla Buray'ın yanına ilerledim. Tam önünde durunca konuşmaya başladım.

"Buray bu soruna cevap vermeyeceğim. Senden tek bir şey istiyorum."dedim.

"Neymiş o?"dedi kaşlarını çatarak.

"Git."dedim

"Anlamadım."

"Buradan git. Annenin ve babanın yanına git. Senden sadece bunu istiyorum."dedim sakin bir ses tonuyla.

"Hayır bunu yapmam."dedi kafasını iki yana sallayarak.

"Neden Buray? Senin sevgin benim, kuzeninin isteğinden daha mı değerli?"dedim.

"Evet."dedi.

"İyi o zaman Can ve Ece'nin sevgisi de senden daha değerli."diyerek omzuna hafif bir şekilde vurdum. Susup kafasını yere eğdi.

Arkamı dönüp kapıya doğru ilerledim. Odadan çıkınca mutfağa doğru ilerledim. Kapının önünde durup annemin kahvaltı hazırladığını görünce gülümsedim.

"Günaydın anne."dedim. Arkasına dönüp beni görünce şaşırdı.

"Kızım sen bu saatte uyanır mıydın?"dedi.

"Bir ilk yapayım dedim."

Annem gülümseyerek yaptığı işine geri döndü. Kapı sesiyle arkama döndüm. Babam beni görünce gülümsedi.

"Günaydın babacığım."dedim gülümseyerek.

"Günaydın kızım."diyerek banyoya doğru ilerledi. Ben de kapı önünden çıkıp odama doğru ilerledim. İçeriye girdiğimde Buray'ın odamda olmadığını gördüm. Acaba ona git demek çok mu yanlıştı?

"Belki."
Ama onun annesinin ve babasının yanında bir düzeni var. Burada başkalarının düzenini bozması yanlış.

"Peki."
Of Şükufe hiç yardımcı olmuyorsun.