KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

74.BÖLÜM *ARAMIZA HOŞ GELDİN*

İyi okumalar.✨

Medyada Ece🌸

Batu'nun Ağzından

Elimdeki havluyla saçlarımı kurulayarak merdivenlerden inmeye başladım.

"Asi?"diye seslendim inmeye devam ederken.

"Salondayım."

Sesini duyunca adımlarımı biraz hızlandırıp salona girdim. Elimdeki telefonum çalınca kim olduğuna baktım. Asistanım Cansu'nun aradığını görünce elimdeki havluyu koltuğun üstünde bırakıp aramayı cevapladım.

"Seni dinliyorum Cansu."

"İyi akşamlar Batu Bey, rahatsız ediyorum kusura bakmayın. Ben şey için aramıştım iznimi kullanmak istediğimi size bildirecektim ama siz bugün şirketten erken çıkmışınız, uzun lafın kısası bir hafta boyunca şirkette olmayacağım."

Derin bir nefes alıp biraz düşündüm. Benden önce babamın asistanıydı ve bildiğim kadarıyla iznini kullanmamıştı.

"Anlıyorum seni Cansu ama şu sıralar biraz yoğunuz şirkette, tatilini bir haftaya kadar erteleyemez misin?"

"Batu Bey biliyorum çok yoğunuz ama ben üç sene boyunca babanızın asistanlığını yaptım. İzinlerimin hiç birini de kullanmadım. Biraz dinlemeye ihtiyacım var."

Gözüm koltukta bağdaş kurarak oturmuş ve dondurma yiyerek televizyon izleyen Asi'ye kayınca aklıma güzel fikirler geldi. Gözü ne kadar televizyonda olsa da kulağının bende olduğuna emindim sonuçta Cansu'yla konuşuyordum.

"Tamam Cansu, sen iznini kullanabilirsin."

"Teşekkür ederim Batu Bey, tekrardan iyi akşamlar."

"İyi akşamlar."diyerek telefonu kapattım.

Telefonumu orta sehpanın üstüne koyup Asi'nin yanına oturdum ve ona doğru döndüm.

"Asi?"

"Efendim?"dedi ama bana bakmadı.

"Senden bir şey isteyeceğim."deyince bana baktı.

"Dondurmamı istersen hayatta vermem."dedi elindeki dondurma kasesini kendisine doğru çekerek. Bu yaptığına güldüm.

"Hayır başka bir şey isteyecektim ama dondurmaya da hayır demem."dedim dondurmaya bakarak.

"Ne isteyeceğine bağlı ve dondurmamı vermiyorum."diyerek elindeki kaşıkla dondurma kasesinden biraz dondurma alıp yedi.

Sen vermezsen ben alırım. Elimi yanağının üstüne koyup gülümsedim. Kaşlarını çatıp bana anlamayarak bakınca elimi biraz yanağında dolaştırıp ağzında kalmış kaşığı aldım elinden. Gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırıp bana bakınca elindeki dondurma kasesinden biraz dondurma aldım.

"Demek dondurmanı hayatta vermezsin ha?"dedim fısıldayarak. Benim bu söylediğime güldü.

"Ben vermem ama sen alırsan o ayrı mesele."dedi.

Kaşıktaki dondurmayı yememle yüzümü buruşturmam bir oldu.

"İçinde çikolata olduğunu söylemeyi unutmuşum sanırım."deyip gülünce gözlerimi devirip dondurmayı zorlukla yuttum.

"Mor renkli dondurmanın içinde kahverengi çikolataların ne işi var?"diye homurdandım.

"Belki de ikisinin bir arada güzel olduğunu düşünen çok sayıda insan olduğu içindir."diyerek elimdeki kaşığı aldı ve dondurmasını yedi.