KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

10.BÖLÜM •BENİM YANIM•

İyi okumalar.✨

Medyada Ahenk🌸

Ahenk YILMAZ

Mutfağa doğru, "Anne?" diye bağırdığımda annem kafasını mutfak kapısından uzattıp bezmiş bir ifadeyle, "Yine ve var kızım?" dedi.

"Beyaz hırkamı bulamadım acaba sen onu görmüş olabilir misin?"

"Üzerindeki olmasın." deyince bakışlarımı üstüme çevirdim. Beyaz hırkamın üstümde olduğunu görünce tekrar anneme baktım.

"Yanlış alarmmış." dedim gülümseyerek.

Annem bana gözlerini devirip kafasını geri içeriye soktu.

Ben de sırt çantamın içine parfümümü de koyduktan sonra fermuarını kapattım ve mutfağa, annemin yanına gittim.

"Anne, ben gidiyorum." dediğimde arkasını dönüp bana baktı.

"Bir şey unutmadın, değil mi?"

"Hayır, unutmadım."

"Tamam o zaman, güle güle kızım, dikkat et kendine." deyince yanına gidip yanağını öptüm.

"Görüşürüz anne." dedikten sonra mutfaktan çıkıp dış kapıya doğru ilerledim. Kapının önünde ayakkabılarımı giyip evden çıktım ve asansöre binip zemin kata bastım.

Bir şey unutmuş muydum?

Kıyafetlerimi aldım, havlumu aldım, parfümümü aldım, dış fırçamı aldım.

Evet, sanırım bir şey unutmadım.

Asansör durunca indim ve dış kapıya doğru ilerledim. Apartmandan çıktıktan sonra otobüs durağının olduğu yere doğru yürümeye başladım.

"Sanırım bir şey unuttun."
Ne unuttum? Bir şey unutmadım, saydım ya hepsini tek tek.

"Saydın saymasına da bunların hepsi nerede?"
Çantamda.

"Çantan nerede?"

Oflayıp arkama döndüm ve apartmana baktım.

Şimdi tekrar üst kata nasıl çıkayım ben ya?

"Ahenk!"

Birinin bana seslenmesiyle etrafıma bakındım ama kimseyi göremedim.

"Kızım yukarıya bak!"

Kafamı yukarıya kaldırdığımda annemin, elinde çantamla bana baktığını gördüm.

"Anne sana zahmet onu bana atıversene." dedim sesimi duyabilmesi için bağırarak.

"Sekizinci kattan mı?"
Evet, neden?

"Kızım umarım bir gün kendini de evde unutmazsın." dedikten sonra çantamı bana attı.

Tutmak için ne kadar uğraşsam da başarısız olmuştum.

Oflayarak yerdeki çantayı elime aldım ve üstündeki tozu temizledikten sonra kafamı tekrar yukarı kaldırıp anneme el salladım.

Çantamı sırtıma taktıktan sonra arkamı dönüp durağa doğru yürümeye devam ettim.

Durakta birkaç dakika bekledikten sonra minibüs önümde durdu ve kapıları açıldı. İçerisinin neredeyse boş olduğunu görünce minibüse binip rahat bir şekilde şoförün yanına doğru ilerledim ve ücreti ödedim.

Daha sonra boş bir yere oturup yolu seyrettim.

Dün yaşananlar aklıma gelince sıkıntıyla önüme döndüm.