KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

102.BÖLÜM *YALNIZ DEĞİLSİN*

İyi okumalar.✨

Medyada Emre🌸

Ece'nin Ağzından

İçeriye giren Asi ve Batu'yla kaşlarım çatıldı, bizimkilerde gözlerimi gezdirdiğimde onların da durumunun benimkisi gibi olduğunu gördüm, tek bir kişi dışında. Can bizden farklıydı, onların geleceğini biliyordu ve aynı zamanda ne için geldiklerini de.

"Herkese iyi akşamlar."

Asi'nin sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp dikkatimi onlara verdim.

"İyi akşamlar, umarım kötü bir şey yoktur."dedi Emre onlara doğru giderek.

Batu ağzını aralamış bir şey diyecekken salona Ahenk'in arkasından giren kişiyi görünce gözlerim şaşkınlıkla büyüdü.

Doğuş'un burada, Emre ve Ahenk'in evinde ne işi var?

"Biriniz konuşsun artık!"

Emre'nin sesini yükseltmesiyle bu sefer bakışlar ona döndü. Her an Doğuş'un üstüne atlayacakmış gibi bir hali vardı.

"Sorun çıkmayacak Emre, neler olduğunu anlatacağız, önce yerlerinize oturun."dedi Batu.

"Ahenk yanıma gel."dedi Emre, Batu'nun dediklerini umursamadan.

Ahenk bir şey demeden Emre'nin yanına gelince Emre tekrar konuştu.

"Her ne söyleyecekseniz söyleyin ve Doğuş'u da alıp buradan def olun."

Ahenk "Emre sakin olur musun?"diyerek Emre'nin koluna dokununca Emre sinirle Ahenk'e baktı.

"Sakin mi olayım? Öldürüyordu lan seni."diye bağırdı.

"Eğer şimdi bizi dinlemezseniz ölüm oranı artabilir."dedi Asi bir anda.

"Ne?"dedi Dolunay anlamayarak.

"Artık neler olduğunu biriniz anlatsanız mı?"dedim Can'a bakarak. Benim ona bakmamla bakışlarını benden kaçırdı.

"Tamam geçin oturun ve neler olduğunu anlatın."dedi Ahenk.

Asi, Batu ve Doğuş koltuklara oturunca biz de kalktığımız yerlere geri oturduk.

Ben konuya girmelerini beklerken Asi'nin bakışları bana döndü.

"Ece konu senle alakalı."

"Benle mi?"dedim kaşlarımı çatarak.

"Evet Kıvırcığım."

Yanımda oturan Can'a bakıp konuşmaya başladım.

"Sizi dinliyorum."

"Ece..."diyerek konuşmaya giren Asi'ye baktım bu sefer.

"...söyleyeceğim şeyler seni çok üzecek biliyorum ama eğer bunları bilmezsen daha çok üzüleceksin."

Merakım daha çok artsa da bir şey demeyip onu dinlemeye devam ettim.

"Ahenk'in düğününde size eski bir sevgilimden bahsetmiştim, ismi Savaş'tı, hatırlıyor musun?"deyince kafamı olumlu anlamda salladım.

"Bahsettiğim Savaş senin abinmiş Ece."dediğinde Dolunay şaşkın bir ses tonuyla konuştu.

"Ama bana o olmadığını söylemiştin."

"Öyle söylemem gerekiyordu çünkü buna mecbur kaldım."

"Yalan söylemeye mi mecbur kaldın?"dedim anlamayarak.

"Annemle tehdit etti beni, ben de öyle söylemek zorunda kaldım. Aslında kimseye bir şey söylemememi de söylemişti, ben sadece Batu'ya söyledim ama Batu, bunu senden saklamanın yanlış olduğunu söyledi."