KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

29.BÖLÜM *BİZİ BIRAKMADI*

İyi okumalar.✨

Medyada Ahenk🌸

Batu'nun Ağzından

Koluma giren ağrıyla kaşlarımı çatıp gözlerimi açmaya çalıştım. Öksürerek yerimden doğruldum.. Yutkunarak gözlerimi açtım. Neredeyim ben? En son ne oldu? Kaza yaptığımız aklıma gelince hızla etrafıma baktım. Kendime gelince aklıma Ahenk geldi.

"Ahenk?"diye seslendim zor çıkan sesimle.

Tekrar öksürerek üstüme düşen cam kırıklarından kurtuldum. Görüşüm bulanık olduğu için hiç bir şey göremiyordum.

Gelen öksürük sesiyle hızla kafamı sağ tarafıma çevirdim.

Elimle sağ tarafımdaki koltuğu yokladım.

"Ahenk güzelim ses ver."dedim. Allah'ım ne olur ona bir şey olmasın.

Elime değen sıvıyla gözlerim kocaman oldu. Kan.

Hızla arabanın kapısını açmaya çalıştım.

"Aaahhhhh."diye bağırıp kapıya vurdum. Allah kahretsin sıkışmış. Sol ayağımı kaldırıp kapıya bir tekme attım. Tekrar kapıyı açmaya çalıştım yine açılmadı. Kapıya bu sefer daha sert vurdum. Bu sefer açılınca hızlı bir şekilde arabadan indim. Sağ bacağımı da dışarı çıkartınca tökezleyip yere düştüm. Hayır hayır bu olamaz. Lan ayağımı hissetmiyorum. Yavaş yavaş görüşüm netleşmeye başladı.

Aklıma Ahenk gelince ellerimden destek alarak ayağa kalktım. Görünüşüm netleşince sol ayağımın üstünde zıplayarak arabanın arkasından dolanıp diğer tarafına gittim. Çünkü araba ağaca çarpıp durmuş. Kapıyı açtığım gibi Ahenk'in vücudunun arabadan sarkması bir oldu. Düşmeden Ahenk'i tuttum. Ahenk'i dikkatli bir şekilde arabadan çıkarttım. Sağ ayağımı hissedememe lanet ederek dikkatlice Ahenk ile birlikte yere oturdum.

Ahenk'in kafasını bacaklarımın üstüne koydum. Kafasından ve burnundan akan kanı görünce yüzünü ekşittim. Neyseki fazla bir şeyi yoktu.

"Ahenk uyan güzelim."dedim yüzünü ellerim arasına alarak.

Ses vermeyince kalbinin atıp atmadığını kontrol etmek için ona yaklaştım ve o an gördüğüm görüntüyle sanki kafamdan aşağı kaynar sular döküldü.

Ahenk'in tam kalbinin altına saplanmış cam parçasını görünce donup kaldım. Bu...bu olamaz. Ben onu koruyamadım. Allah kahretsin ki koruyamadım.

"A-a-ahenk..."dedim fısıltı gibi çıkan sesime.

Beynim adeta işlevini yitirmişti.

Hayır o ölemez. Buna izin vermem. Kafamı hızla iki yana salladım.

"Ambulans."diye mırıldandım.

"Telefonum."

Elimi cebime atıp telefonumu aradım. Telefonumu bulunca açılması için dua edip kilit tuşuna bastım. Işık yanınca derin bir nefes aldım. Hızla kilidi açıp ambulansın numarasını tuşladım.

Bir kere çaldıktan sonra karşıdaki telefon açıldı. Karşıdakinin konuşmasına fırsat vermeden ben konuştum.

"Ambulans, acil ambulans lazım. Hemen."diye bağırdım.

"Beyefendi sakin olun adresi verin."

Adresi verip telefonu Ahenk'in yanına fırlattım. Ahenk'e dönüp konuşmaya başladım.

"Ahenk beni bırakma yalvarırım. Ben buna dayanamam. Annemin yanına gitme yalvarırım. Ben seni de kaybetmeye dayanamam. Ahenk ne olur aç gözlerini."dedim gözümden akan yaşa aldırış etmeden.