KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

30.BÖLÜM *HATIRLAMIYORUM*

İyi okumalar.✨

Medyada Emre🌸

Ahenk'in Ağzından

Zorlukla gözlerimi açmaya çalıştım. Neden her yerim ağrıyor? En son ne oldu? Burnuma gelen tanıdık kokuyla kaşlarımı çattım. Ne kokusu bu? Hastane kokusu? Evet evet hastane kokusu. İyi de benim hastanede ne işim var? Gözlerimi açtığımda ışık yüzünden bir kaç kere gözlerimi kırpıştırdım.

Gözlerim ışığa alışınca etrafıma bakındım. Elimin üstüne konulmuş bir kafa görünce kaşlarımı çattım. Elimi çekmeye çalışınca bir anda kafasını kaldırıp bana bakmaya başladı tanımadığım biriydi.

"Ahenk? Uyandın."diye bağırıp bana sarıldı.

Sol tarafıma giren ağrıyla inledim.

"Ahh!"

Bir anda benden ayrılıp konuşmaya başladı.

"Ben çok özür dilerim. Sevinçten yaranı unutmuşum. Bir yerin acımıyor dimi? Doktor çağırayım mı?"dedi endişeli bir şekilde.

"Yara mı? Ne yarası? Sen de kimsin?"dedim.

"Biz kaza yaptık ya. Beni hatırlamıyor musun?"dedi şaşkınlıkla.

"Hayır. Ne seni ne de yaptığımız kazayı hatırlamıyorum."dedim.

Önce şaşırdı sonra aklına bir şey gelmiş olacak ki sırıtarak bana yaklaştı.

"Hey hey geri dur biraz."dedim.

"Ahenk?"dedi benim söylediklerime aldırış etmeden.

"Ne var?"dedim.

"Beni hatırlamıyor musun?"dedi.

"Hayır"dedim kaşlarımı çatarak.

Gülümseyerek benden uzaklaştı.

"Ne ara oldu bu kaza? Ben hiç bir şey hatırlamıyorum."dedim.

"Kaza esnasında kafanı çok sert vurduğun için hafızanı kaybetmiş olmalısın."dedi.

"Sol tarafım neden ağrıyor?"

"Kalbinin yakınlarına cam parçası saplandı. Ameliyat oldun ondan açıyordur ama şu an iyisin."dedi.

"İnsan alıştıra alıştıra söyler."dedim göz devirerek.

Söylediklerime sadece güldü.

Kaza yapmışız demek.

"İyi de benim en son hatırladığım şey babam, ben ve annem masada oturuyorduk. Babam beni koleje yazdırdığını, yarın da başlayacağımı söylemişti. En son hatırladığım bu."

"En son hatırladığın bu mu?"dedi gözleri parlarken.

"Evet."

"Ahenk ben kimim biliyor musun?"dedi sırıtarak.

"Hayır."dedim göz devirerek.

"Ben senin sevgilinim."dedi.

"Ne? Sevgilim mi?"dedim kaşlarımı çatarak.

Kafasını sallayarak onayladı.

"Lan ben senin ismini bile hatırlamıyorum."dedim.

"Yavaş yavaş hatırlatacağım ben sana güzelim. Merak etme."diyerek elimi tuttu.

"Bu doğru mu bilmiyorum. Kaza nasıl oldu?"dedim elimi çekmeye çalışarak. İzin vermeyip elimi daha sıkı tuttu.

"Biz seninle eve dönüyorduk. Sen bana bakıyordun, dalmıştın öyle. Ben de 'Ne o gözlerini alamıyorsun herhalde?'dedim. Sen de gülüp dalga geçtin. Ben de o esnada sana baktığım için karşıdan gelen kamyoneti fark etmedim. Direksiyonu kırdım ama ağaçlık alana sapınca kontrolü kaybettim. Arabada son hız gidip ağaca çarpıp durmuş ama ben sana her şeyi hatırlatacağım. Ölmedik ya"dedi gülerek.