KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

54.BÖLÜM *ANNEANNE MAĞDURLARI*

İyi okumalar.✨

Medyada Ahenk ve Emre🌸

Ahenk'in Ağzından

Sessiz adımlarla dış kapıya doğru ilerledim. Evet çok az kaldı. Hadi Ahenk kızım Neriman Sultan'a yakalanmadan çık şu evden.

"Ne yapıyorsun slk şey?"
Evden, anneanneme çaktırmadan çıkmaya çalışıyorum.

"Hı hı kesin çıkarsın."
Tabi çıkarım. Sen beni daha tanımamışsın.

"Ahenk? Kızım bir yere mi gidiyordun?"

"Seni senden daha iyi tanıyorum slk şey."
Senin şom ağzına tüküreyim

Somurtarak arkama döndüm.

"Günaydın anneanne. Ben şeye gidiyorum hah okula. Geç kaldım zaten, evet geç kaldım. Oho saate bak ya çok geç kaldım."dedim cümlelerimi hızlı hızlı sıralayarak.

"Hayır kızım geç kalmadın."dedi anneannem sırıtarak.

"Neriman Sultan geç kaldım. Allah belamı versin geç kaldım. Bak Şükufe ölsün ki geç kaldım."dedim.

"Ben niye ölüyorum slk şey?"
Senden başka kimseyi feda edemem.

"Şükufe kim kız?"dedi anneannem kaşlarını çatarak.

"Boş ver anneanne gereksizin biri."

"Sensin gereksiz."
Bi sal beni Şükufe.

"Ahenk mutfağa gel kızım seninle konuşmam gerek bir konu var. İki gündür benden kaçıyorsun fark etmedim mi sanıyorsun?"dedi anneannem mutfağa doğru ilerleyerek. Derin bir nefes alıp arkasından ben de mutfağa gittim. Sandalyeye oturup anneanneme bakmaya başladım.

"Bak kızım Emre denen çocuk iyi bir çocuğa benziyor, zaten öyle olmasa baban hayatta izin vermezdi. Hem senin böyle aşkla meşkle aran yoktu kızım ne oldu sana?"dedi anneannem sırıtarak.

"Bilmiyorum anneanne. Biliyorsun ben öyle diğer kızlar gibi değilim ama Emre bana çok farklı geldi, böyle kızları kıran bir tip değil ya da öyle küfür eden veyahut da kavgacı bir tip de değil, tamam belki bazen birilerinin dövüyor olabilir ama onlar da istisna. Okuduğum kolej onların ama hiç bir şekilde hiç bir öğrenciyi aşağıdığını görmedim, duymadım. Sadece bazı hocalardan haz etmiyor o kadar. Hem hiç bir zaman benim bu halimden şikayet bile etmedi. Ben onu gerçekten çok seviyorum."dedim gülümseyerek. Anneannem konuşmam boyunca yüzündeki küçük tebessümle beni dinledi.

"Sen bayağı tutulmuşsun bu çocuğa."dedi gülerek. Ben de güldüm. Beni annemden sonra anlayan tek insan. Canım anneannem.

"Senin o çocuğu sevmen benim onu test etmeyeceğim anlamına gelmiyor bunu da unutma."diyerek ayağa kalkan anneannemle yutkundum. Annem, babama yaptıklarını anlatınca gülmekten karnıma ağrılar girmişti ama aynılarının, belki de daha beterlerinin benim sevgilime yapılma fikri hiç de kulağa hoş gelmiyor.

"Hadi okuluna geç kalma."diyerek mutfaktan çıktı. Kafamı iki yana sallayarak ayağa kalktım ve mutfaktan çıktım. Kapının önünde ayakkabılarımı da giyince evden çıkıp asansöre bindim, zemin kata basıp beklemeye başladım.

"Anneannen Emre'yi çok süründürür mü?"
Çok mu üzüldün?

"Yok kız. Ne kadar eğleneceğimi hesaplayacağım ondan sordum."
Şükufe git buradan.

"Bunun mümkün olmadığını sen de biliyorsun."
Keşke bilmez olaydım.

Asansörün kapısı açılınca inip apartmandan çıktım. Yavaş adımlarla otobüs durağına doğru ilerledim.