KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

47.BÖLÜM *PİŞMAN OLACAKSIN*

İyi okumalar.✨

Medyada Ece🌸

Dolunay'ın Ağzından

Asi ile birlikte Anıl'ın evinden çıkınca dolan gözlerimi ellerimle sildim.

"Dolunay iyi misin?"dedi Asi. Kafamı salladım. Bir şey demeden bahçenin çıkışına doğru ilerledi. Ben de valizimle birlikte onu takip ettim. Bahçeden çıkınca Leyla teyze ile karşılaştık. Buraya gelmesi için onu aramıştım. Durumu anlatmıştım ve Anıl'ın kendisine bir zarar vermememesi için yardım alacağım tek kişi annesiydi. Ve aptal ben yine onu düşünüyorum.

"Dolunay?"diyerek bana sarıldı. Elimdeki valizi yere bırakıp kollarımı beline doladım ve ağlamaya başladım.

Bir süre sonra Leyla teyze benden ayrılıp göz yaşlarımı sildi.

"Kızım ben ne desem bilemiyorum ama böyle bir şeyin olma ihtimali aklımın ucundan bile geçmezdi hala da aklım almıyor."dedi.

"Yalanmış hepsi."diye mırıldandım.

"Deme öyle kızım. Anıl seni çok seviyordu. Bu işte bir iş var."dedi.

"Sevmemiş işte Leyla teyze. Sevse beni terk etmezdi."dedim kaşlarımı çatarak. Leyla teyze bana sadece üzgün gözlerle baktı.

"Sen git Anıl'a bak Leyla teyze. Biz de gidelim."dedim. Kafasını sallayarak bana son kez sarılıp bahçeden içeri girdi. Asi yerde duran valizimi eline alıp bana gülümsedi.

"Hadi gidelim Dolunay."dedi. Kafamı sallayarak onu takip ettim.

Asi bir kafenin önünde durunca anlamayarak ona döndüm.

"Kafa dağıtırsın."dedi. Bunu ne kadar istemesem de onun üzülmemesi için kafamı sallayarak kafe girdim. Asi de içeri girince boş bir masaya geçip oturduk. Yanımıza bir kız gelip"ne alırsınız?"diye sordu.

Asi bir kahve isteyince kız bana döndü.

"Ben bir şey almayayım."dedim. Kız kafasını sallayarak yanımızdan uzaklaştı.

"Dolunay sen güçlü kızsın. Takma kafana artık."dedi Asi.

"Nasıl takmayayım Asi? Kalbim acıyor. Biz daha öncelerde de kavga ederdik ama hiç bir zaman ayrılmazdık. Bu çok büyük bir kavgaydı. Ben ona 'senden nefret ediyorum'dedim ama olmuyor ondan nefret edemiyorum tersine onu bir gün boyunca görmediğim için özlüyorum."dedim.

"Dolunay ben ne diyeceğimi bilmiyorum."dedi. Bir şey demedim sadece masanın üstündeki bir noktaya bakıp dün olanları düşünmeye başladım.

Yaklaşık yarım saat boyunca oturduk. Artık düşünmekten başım ağrımaya başlamıştı.

"Asi sana bir şey soracağım. Sen ve Batu hayırdır?"dedim gülümsemeye çalışarak. Kendi derdimle onları çok fazla bunalmıştım zaten.

"Şey biz sevgiliyiz."dedi gülümseyerek. Onu anlamıştım zaten.

"Asi bak, Batu Ahenk hakkında olanları anlatmıştır sana. Bu durum hepimizi çok üzüyordu. Ama ben sizin sevgili olmanıza gerçekten çok sevindim. Senin Batu'ya, Batu'nun da sana olan bakışlarını ben gördüm ve Batu'nun verdiği bu kararın doğru olduğuna inanıyorum."dedim.

"Ben bilmiyorum Dolunay. Hiç aşık olmadım ama Batu bana çok farklı geldi diğer erkekler gibi değil. Ben onun yanındayken mutlu oluyorum hele bir de gözlerine uzun uzun bakınca sanki zaman duruyor, onun gözlerinde kayboluyorum."dedi. Bunları anlatırken gözlerinin içi parlıyordu. Gülümsedim.