Papatyam

0.7 // Büyüleyici

Medya : Isabel ve Feelslık bir video var sizin için

Dean'in yazdığı şeyle kalbim ağzımda atmaya başlamıştı. Acaba'lar kafamda cirit atıyordu. Acaba o da biliyor mu? Acaba o da seviyor mu? Ama Dean'in yazdığı şeyle tüm acabalarım kayboldu ve gerçekçi yanım bana bir taraflarıyla gülmeye başladı.

Dean : Dostum bir kız var. Ama cidden mükemmel biri. Onu bizim lisenin üniversitesinde gördüm. Yeni sanırım. Onda da böyle olmuş mudur sence? Bir anda?

Gözlerim dolarken filme baktım. Captain America ile Iron Man'in dövüştüğü sahnedeydik. Hangisine ağlayayım bilemedim.

Anna gözlerimin dolduğunu görünce "Cassie." dedi ve bana sarıldı. Gülümsemeye çalışarak ona karşılık verdim. Aşkımdan karşılık alamıyor olmam ablam bana sarılırken karşılık veremeyeceğim anlamına gelmez sanırım.

Balthazar bizi sarılmış halde görünce "Oh, Cassie gene mi bu sahnede ağlıyorsun?" dedi ve kıskançlık yapıp "Bana da sarılın." dedi. Balthazar da aramıza katılımca gülümsemem biraz daha büyüdü. Bu salak da olmasa...

Gabriel başını telefondan kaldırıp bize baktı. "Küçük kardeşlerime bakın. Sevgi yumakları sizi. Ben de geliyorum!" O da sarılınca artık gülümsemem tüm yüzüme yayılmıştı. Göz yaşlarım hala akıyordu ama gülümseye de biliyordum.

Biz öylece sarılırken evin kapısı açıldı ve içeriye Lucifer girdi. Elindeki anahtarı masaya bıraktı ve bir an gözleri bize takıldı. "Mal mısınız?" diye sorunca Anna yüzünü boynumdan çekmeden "Kapa çeneni de gel." dedi. Gabe de gülerek "Evet yakışıklı, hemen buraya gel ve bu sevgi yumağına katıl." dedi.

Lucifer gözlerini devirip oflasa da yüzündeki ince gülümsemeyle yanımıza geldi ve bize sarıldı. Beş kişi gelmiş sarılıyorduk öylesine. Ama bu bile güvende hissetmemi sağlıyordu.

Micheal ağabeyim yukarıdan seslense bile sarılmamızı bozmadık. En sonunda merdivenden adım sesleri işittim. Micheal "Neredesiniz siz? Sabahtan beri..." diye diye aşağı indi ve bizi görünce sustu.

Gabriel "Selam buz dağı! Sevgi yumağımıza katılmak ister misin?" dedi. Gabe bunu öyle bir söylemişti ki Michael'ın geleceğinden hiç ümidi yok gibiydi. Ama ağabeyim bizi şaşırtarak geldi ve "Salaklar." diyerek bize sarıldı.

Özür dilerim Dean Winchester ama ben bu aileye sahip oldukça beni üzmen oldukça zor.

***

Sabahleyin erken kalktım çünkü bugün benim günümdü. Hatta bugün eve erken dönebilmek için bisikletimi çıkartacaktım garajdan.

Hızlıca duşumu alıp giyindim. Siyah kotum ve beyaz gömleğimin üzerine bu sefer mavi kravatımı taktım. Saçmalamayın lütfen tabi ki de her gün aynı şeyleri giymiyorum. Dün lacivert bir kravat takıyordum.

Hafif nemli saçlarıma hiç tarak sürmeden odamdan çıktım ve aşağıya indim. Islık çala çala kahvaltıyı hazırlarken Balthazar mutfağa girdi ve "Kulağımı hamile bıraktın kardeşim çok teşekkürler." dedi. "Islık çalma ya."

Ona bakmadan domatesleri kesmeye devam ettim ve "Halt'laşma. Kendimi Crowley gibi hissediyorum." dedim. Balthazar sandalyesine oturarak "Hissetmelisin de. Berbat ıslık çalıyorsun." dedi.

Ona inat ıslık çalmaya devam ettim. Çünkü böylece dikkatim dağılıyordu ve Dean'i düşünmüyordum. Dünkü sevgi yumağımızdan sonra Dean sanki bana daha da acı çektirmek istiyormuş gibi o kızı anlatmış da anlatmıştı. Tabi ben de sadece görüldü atmıştım.