အမုန်းသင့်ဧကရာဇ် (The Hated Emperor)

အပိုင္း-၃၀

အမုန္းသင့္ ဧကရာဇ္ (အပိုင္း-၃၀)

@@@@@@@@@@@@@@

အရင္က ခုႏွစ္ႏွစ္သား ဝဝကစ္ကစ္ ခ်စ္စဖြယ္ ကေလးငယ္က အခုေတာ့.. ေက်ာင္းကေန ေပ်ာင္းကို ေျပးလာခဲ့ျပီး တစ္ေယာက္တည္း ဘာမွမလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္နဲ႔ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ ျပီးေတာ့ ထြက္ေျပးဖို႔ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရုန္းကန္ခဲ့ရမလဲ မသိပဲ.. ပိန္သြယ္သြယ္ေလး ျဖစ္ေနျပီ။

'လီဝမ္.. မမကို ျပန္ရွာရမယ္..'

'မင္းသမီးကို ျပန္ရွာမွာပါ.. မင္းသား စိတ္မပူပါနဲ႔.. ဒါေပမယ့္.. ေက်ာင္းမင္းၾကီးက မင္းသမီးကို ရွာေတြ႔ရင္ ေက်ာင္းနန္းေတာ္မွာ မိဖုရားလုပ္ဖို႔ အမိန္႔စာ ထုတ္ထားပါတယ္..'

'ဘာ.. ငါ့မမကို သူက..'

ေဒါသေတြ ထန္လာျပီး မ်က္ႏွာေတြ နီလာလ်က္ ေမာပန္းထားေသာ ဒဏ္တို႔ျဖင့္ ေရွာင္အယ္က ထိုေနရာမွာပင္ လဲက် ေမ့ေမ်ာသြားေတာ့၏။

ေရွာင္အယ္ ျပန္သတိရလာေတာ့ ေအးစက္ေသာ ေတာေတာင္ထဲတြင္ မဟုတ္ပဲ အိစက္ညက္ေညာေနေသာ သလြန္တစ္ခု ေပၚတြင္ ျဖစ္၏။ အနားတြင္ လီဝမ္က စစ္ဝတ္စံုကို ခၽြတ္ထားျပီး အက်ႌအျဖဴဝတ္ျဖင့္ ထိုင္ခံုတြင္ ထုိင္လ်က္ လက္ေထာက္ကာ ေန၏။ ေရွာင္အယ္ လူးလဲထရပ္လိုက္ျပီး လီဝမ္အား..

'လီဝမ္.. မမကို ျပန္ေခၚမွာ ျဖစ္မွာ..'

သူ အနားသို႔ တိုးသြားကာ ေျပာလုိက္ေတာ့ လီဝမ္က မ်က္လံုးေတြ ပြင့္ဟလာျပီး.. သူ႔ကို ေငးရီစြာ စူးစိုက္ၾကည့္ေန၏။ သနားေသာ ၾကင္နာေသာ သို႔ေသာ္.. အခက္အခဲ ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔က သူ႔မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေပၚလြင္ေနသည္။

'လီဝမ္..'

လီဝမ္က စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ဓားကို ေကာက္ယူလုိက္ျပီးမွ.. သူ႔ကို တစ္ခ်က္မွ် ေခါင္းငံု႔လ်က္ အရိုအေသေပးလုိက္ျပီး..

'မင္းသားငယ္ အနားယူလုိက္ပါအံုး..'

'မမက..'

ထိုစကားေတြကို လီဝမ္ နားမေထာင္လိုေတာ့ေပ။ ေက်ာင္းမင္းၾကီး၏ အမိန္႔အေတာ္အရ မင္းသားငယ္ကို နန္းေတာ္အတြင္းမွ အျပင္သို႔ မထြက္ေစပဲ တစ္ပါးသူေတြ မသိေစပဲ ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းရမလဲ ဆိုတာ တစ္ခုသာ အေတြးထဲမွာ ေမြေႏွာက္ေန၏။