အမုန်းသင့်ဧကရာဇ် (The Hated Emperor)

အပိုင္း-၅၂

 အမုန္းသင့္ ဧကရာဇ္ (အပိုင္း-၅၂)

@@@@@@@@@@@@@@@

မေတာင္းပန္ပါနဲ႔ ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ ငိုေၾကြးလုိက္ရမည္လား..၊ အဆင္ေျပပါတယ္ ဆိုျပီး ညာလုိက္ရမည္လား..၊ ဘာလို႔ ကတိမတည္တာလဲ ဆိုျပီး.. ျပစ္တင္ ေျပာဆိုရမည္လား..၊

ျပစ္တင္ ေျပာဆိုဖို႔ကလည္း ထိုသူမကို မင္းၾကီးက ရင္ခြင္ထဲမွာ ထည့္သြင္းေပြ႔ပိုက္ထားတာ မဟုတ္သည့္အျပင္ အေဝးဆံုးကို ေရာက္သြားဖို႔ မင္းၾကီး ကိုယ္တိုင္ပင္ ခြင့္ျပဳထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္.. အသံေတြ မတုန္ရင္ သြားရန္သာ ဂရုစိုက္လုိက္ျပီး..

'ကၽြန္မ ဒီတိုင္းေလးပဲ ေနသားက်သြားမွာပါ..'

ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ထိုအခန္းအတြင္းဝယ္ အရာအားလံုး တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့၏။ တိတ္ဆိတ္လြန္းသျဖင့္ အျပင္မွ ေလေျပေလညင္း တိုက္ခတ္သံကိုပင္ အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ မင္းၾကီးသည္ အစဥ္ျမဲတည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာအတိုင္း မီးေရာင္ေအာက္တြင္ မ်က္ႏွာေတာ္က တည္ၾကည္ဆဲ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ မ်က္လႊာခ်ထားေသာ ေအာက္ရွိ မ်က္ဝန္းမ်ား မွိန္ေဖ်ာ့ေကာင္း မွိန္ေဖ်ာ့ေနႏိုင္တာကို ဝိန္႔ရီ နားလည္သည္။

'ဝိန္႔ရီ သြားလုိက္ပါအံုးမယ္..'

ေခါင္းသာ တစ္ခ်က္ ျငိမ့္ျပသည္။ မ်က္လႊာပင္ ပင့္မၾကည့္ေပ။ ဒါကိုလည္း ဝိန္႔ရီ အသားက်ျပီး ျဖစ္၏။ တစ္ေန႔..၊ တစ္ေန႔မွာေတာ့.. မင္းၾကီးလည္း ခ်စ္ရသူ မရွိတဲ့ ေနရာမွာ အသားက်သြားႏုိင္ပါတယ္ေလ..၊

@@@@@@@@@

မနက္ျဖန္ နန္းေတာ္ကေန ထြက္ရေတာ့မည္။ မိဖုရားၾကီး ေပးထားေသာ နန္းေတာ္ျပင္ ထြက္ရန္ အမိန္႔စာကို ေက်နပ္စြာ အထပ္ထပ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဖတ္ၾကည့္ျပီးေသာ္လည္း ေရွာင္နန္ မေက်နပ္ႏုိင္ေသးေပ။ ယခုလည္း အမိန္႔စာကို ထပ္တစ္ခါ ဖတ္ရႈမိျပန္သည္။ ျပီးေတာ့ အဝတ္မ်ား ေခါက္ျပီး ထားေသာ ကုတင္ေပၚတြင္ ေသခ်ာေလး တင္လုိက္သည္။

မနက္ျဖန္ သူမ နန္းေတာ္ျပင္သို႔ သြားရမည္မို႔.. ခ်ိဳင္ယြဲ႔က မ်က္ႏွာမေကာင္းပဲ ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ အျပစ္စကားမဆိုသလို မသြားရန္ ေတာင္းဆိုတာကိုလည္း မလုပ္ေပ။ ခ်ိဳင္ယြဲ႔က သူမထက္ အသက္ႏွစ္ႏွစ္မွ်သာ ၾကီးေသာ္လည္း အရာအားလံုးကို နားလည္ျပီးေသာ အစ္မၾကီးတစ္ဦး၏ ဟန္ပန္မ်ိဳးျဖင့္သာ ေနတတ္သူ ျဖစ္၏။