Bloody Thirst [Completed]

Chapter 1

Idea

Anong oras na at hindi pa din siya lumalabas sa office niya. I cancelled all his appointment para walang abala. Alam kong hindi pwede iyon ng walang pahintulot. Tsk!

Wala akong ibang ginawa dito kundi maghintay ng susunod na pangyayari. Parang akong pinabantay sa isang leyon.

Maglulunch na at kailangan ko na siyang tanungin kung ano ang gusto niya.

This is like visiting a graveyard in the middle of the night.

Kumatok ako at pinasok ang ulo. Nakita ko siyang kaharap ang laptop niya. At nakatingin na siya sa akin bago ko pa man maisingaw ang aking ulo. Napatalon ako sa gulat dahil roon.

Heart attack. Yes! I will die at heart in this young age!

He stared at me intently, which seems he always does to people who wants to fear him, he should realized that he doesn't need to do that.

"Uhm S-sir Lunch?" stutter. Stutter. Stutter.

Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya. I felt like I'm falling in a blackhole.

"You." he remarked. Emotionlessly.

Lunch? Me?

"S-Sir?"

Tumayo siya at inayos ang kanyang dress shirt. His built will always be a man's dream. He is muscular but not in a bulky way. Ang tela ng kanyang dress shirt ay parang pinapa-inggit ako dahil nahahawakan nito ang kanyang balat.

My heart alwas thud. WHENEVER. HE. MOVED.

Tumayo ako ng maayos.

Lumapit siya sa akin.

His eyes lingered on me a bit.

"I'm going out I'll be back in a minute."

Yumuko ako at tumabi para makadaan siya. Ilang sandali pa ay hindi siya gumalaw ini- angat ko ang aking tingin at nagtama ang mga mata namin. In this vantage, his ruggedd jaw is defined, lips are so muscular. He looks rough and ready to kill. My heart skipped a bit. Napaawang ang aking labi.

His aristocratic fierce eyebrow creased.

"You're different." I heard him whispered.

Hearing those words coming from him hurt me a bit. Yan ang salitang laging binibitawan ng mga nanbubully sa akin when I asked them why me... because I'm different! Nope! Weird! Different. Weird. You can separate those two.

Different.

Walang sabi sabing umalis na siya at naiwan akong nakatayo sa kanyang opisina.

I'm different I guess hindi ko nga alam kung nag eexist ang mga taong may mahahaba ang ngipin at pumapatay ng marahas. I'm different but I tried to live an ordinary life as much as I wanted too gusto ko laging mapag isa. Kaya nga average. I'm normal. Nothing special. An excess.

I ate my lunch and waited for my boss. Umupo ako sa aking silya at nanuod ng cartoon sa aking cellphone. Larva. These two worms always make my day.

Maya maya ay pumasok na siya. He walked on his lion-like grace. Something on him screaming an authority. Tumayo ako ngunit dire-diretso lang ang lakad niya na para bang hangin lang akong nadaanan niya, hindi gan'on si Sir Dela Cruz. I rolled my eyes and continued what I was watching. Kasalukuyang nagpapalitan ng utot at sipon ang dalawang uod.

Hanggang sa pinatawag niya ako sa kanyang opisina.

I want to retire. I can't! I can't be a secretary for someone like him!