Bloody Thirst [Completed]

Chapter 6

Marry

Nagising ako sa isang malambot na kama. My strength was drained. Sobrang hina ng pakiramdam ko, feeling ko anumang oras ay mawawalan ulit ako ng malay. I can't even move properly. My muscles won't just cooperate.

Ipinalibot ko ang aking mata sa loob ng kwarto, hindi ito ang kwarto na pinagtutulugan ko. This room looks like the other room of Sir Jacobi. Pero nakasisiguro akong hindi ito ang kwartong iyon. It smells manly parang natapon ang pabango niya dito. Its interior are mixture of black, dark brown and gray. This room has a touch of medieval and modern, the furnitures, so antique. Katulad ng iba ay glass din ang dingding nakikita ko sa labas ang buwan, mga bituin at ang karagatan ng ilaw ng syudad.

"Didn't I told you that I will drain your blood once you escape?"

Ibinaling ko ang aking ulo sa isang malalim at baritonong boses ng lalaki. Sir Jacobi with crossed legs, on the couch drinking a wine. The lights were dimmed hindi ko masyadong maaninag ang mukha niya at masyado pa akong nanghihina.

I want to talk. Pero hanggang ngayon ay nanghihina pa rin ako. My throat felt so dry. Para akong kumain ng bulak.

"I can't just kill you... and that makes me... mad." aniya habang pinapaikot ikot ang wine sa wine glass.

Kinakabahan ako sa kanyang sinasabi. Dito na ba niya ako papatayin.

Gusto ko ng umuwi.

Ibinaba niya ang baso. Tumayo siya at umupo sa kama. Nakaupo siya malapit sa gilid ng bewang ko at sobrang lapit. He looked at me. And I'm just here, helpless.

He's going to drain me now.

"Now, Ms. Human, I'm going to preserve your pitiful life in exchange to be my bloodbank and of course to do what will I say. Not that I needed your permission anyway. You have no choice." he harshly said. His words are all firm.

The way he immitate my words back then makes my cheek heatened.

I stared at him. Kung makakasama ko siya I think that's okay. I am trapped by him. Consolation lang siguro na sa isang sobrang gwapong bampira napunta ang buhay ko. Let's change your life Elly. Mamatay o mabubuhay. You don't care about your life anyway.

I nodded at him. Kumunot ang noo niya. His angled jaw at dim lights makes me want to take a picture of him. Ang swerte ng babaeng magugustuhan nito.

Unti unti nanamang bumabagsak ang mga mata ko. Pero bago pa ako makapikit, I heard him say something pero hindi ko na marinig, kumunot ang aking noo. I looked at his lips, at kung hindi ako nagkakamali he says "you're mine."

Nagising ako ng sobrang sakit ng ulo at katawan. Kinusot ko ang aking mga mata. Napatingin ako sa couch kung saan siya nakaupo. Wala na siya, tanging bote at wine glass na lang ang naroon. I looked at my shirt, shirt ko ito noong nagdaang araw. Sana pala sinunod ko na lang siya.

Binuksan ko ang pintuan at lumabas. Pumunta akong kusina at nakita ko ang malapad niyang likod, may kausap siya sa cellphone.

"Yes. I will. I'll be there."

Ibinaba niya ang kaniyang cellphone at lumingon sa akin. He look at me blankly.

"We will go to your apartment."

Nilampasan niya ako pero hinila ko ang kanyang damit. Nagulat siya sa inasta ko ngunit lumingon din naman.

"What?"

"Can I atleast eat?" Parang bata kong sabi habang nakayuko. Narinig kong bumuntong hininga siya na kahit kailan ay sakit talaga ako ng ulo.

I'm not a vampire so I need to eat too.

Inilabas niya ang kaniyang cellphone at nag order. I rolled my eyes. Hindi ba siya marunong magluto?

Pagkatapos niyang tumawag ay tinanong ko siya.

"Hindi ka marunong magluto?" tanong ko.

"Why would I cook for you?"

Natikom ko ang bibig ko sa sinabi niya. Hey Elly? Why would he cook for you? I'm no special after all.

"You'll eat first and then we will go. Try escaping." he said in semantic tone.

Pumasok siya sa kanyang kwarto. Inilibot ko ang aking paningin sa condo niya. Nakita ko ang isang hagdanan pataas. Ngayon ko lang nakita ito siguro ay may second floor ang unit niya.

Ilang sandali pa ay napag isipan kong pumunta roon. Pero bago ko pa man maihakbang ang aking paa ay narinig ko ang doorbell niya probably the delivery man.

Binuksan ko ito at hindi nga ako nagkamali. Iniabot niya sa akin ang paper bag at umalis. Halos takbuhin ko ang kanyang dining room dahil gutom na ako.

Habang maganang kumakain ay hindi pa rin siya lumalabas sa kwarto. Naubos ko ang buong pagkain kasabay din ng paglabas niya.

Kakatapos niya lang sigurong maligo. His clean cut hair was damp. He is wearing button down dress shirt, folded near his elbow. Even the clothing can't hide his muscular frame.

Tumaas ang kilay ko sa tanawin. Nakita kong nakatingin din siya at nagtaas din ng kilay. Nag iwas ako ng tingin. His all dressed while I'm still wearing a t-shirt I'd been wearing for days. Ni hindi niya inabalang pahiraman ako ng damit. Hindi naman sa hindi ako naliligo, I use his bathrobe and wash my clothes, dry it and wear it again.

"Tayo na." wika niya pagkatapos akong suriin nilampasan niya ako, halos takbuhin ko na siya dahil sa bilis niyang maglakad at haba ng biyas. Nakarating kami sa elevator. The awkward silence of us makes me wanna talk. Pero itinikom ko na lang ang aking labi. Pati dila ko uumuurong, there's something about his air makes anyone else pause and shut their mouth.

Tumunog ang elevator at nauna na siya. A black matte sports car waited for him. Pumasok siya sa driver's seat nang hindi man lang ako tinitignan.

Dahan dahan din naman akong pumasok sa kaniyang sasakyan. I can't believe I'm touching this one. A popular brand of a car! And hell nakasakay ako rito. I put my seatbelt at lumingon sa kanya nakita kong nakatingin siya sa akin, agad din naman siyang nag iwas at tumingin sa daanan.

Nakarating kami sa aking apartment. The whole ride was silent. Buti na lang at mabilis siyang magpatakbo. He knows where my apartment is, sa yaman niya hindi na ako magtataka kung pina-imbistigahan niya ako.

Nang makarating na kami ay bumaba ako at sumunod siya. Binuksan ko ang apartment at nagdiretso sa aking kwarto. I packed my clothes. At nagbihis na rin.

Lumabas ako at nakitang nakatingin siya sa picture namin ni mama.

"Tara na." tawag ko. Lumingon siya sa akin at tinignan ang dala-dala ko. Kumunot ang kanyang noo.

"Is that all? Dapat dinala mo na lahat,"

"No. Hindi naman ako magtatagal diba?"

"And who told you that?"

"My mom said hindi daw dapat nagtatagal ang isang babae at lalaki sa isang bubong unless they are married."

"Then should I marry you then?" he asked, his eyebrow rises.

Umiling agad ako sa sinabi niya.

"No need."  Nilampasan ko siya dala ang mga gamit. And him being so gentleman ay hinayaan niya akong buhatin iyon.

Pumasok siya sa kanyang sasakyan pumasok din ako.

"We'll go to my palace."