Bloody Thirst [Completed]

Chapter 45

Plywood

"Ell--"

Pareho kaming napatingin sa pintuan. Ven's eyes almost bulge to its socket! Shock were all over her face. She's shock as me! Nakita niya kami sa ganitong posisyon!! Nakapatong at naghahalikan!! The heck did she heard my moan?!!

Sa gulat ko'y hindi ako agad nakabawi. Nakasisiguro akong sing-init ng tanghaling tapat ang akin pisngi!!

Nakakahiya!!!!

Anong mukhang ihaharap ko??!

Tumikhim siya at mabilis na tumalikod. Tumingin ako kay Jacobi na nakatingin sa akin. The sides of his lips curled forming into idiomatic smirk. Sinenyasan ko siyang lumayo at tinulak tulak pa ang dibdib niya ngunit wala siyang paki-alam!

"I-- Uh... I-- just..." hindi niya maituloy tuloy ang kanyang sasabihin. Narinig ko na lamang ang kalabog ng pinto at ang kanyang pagtakbo.

"Jacobi!!!" inis na inis na ako sa kanya dahil hindi man lang siya gumalaw kahit pilit ko na siyang itinutulak.

Tinaasan niya ako ng kilay tila nagtatanong sa reaksyon ko, dahil d'on ay mas lalo akong nainis. Pinaghahampas ko ang kanyang dibdib. Hinuli niya ang aking kamay at mahinang tumawa, agad ko ito binawi at pinangtakip sa aking mukha. I groaned frustratedly hearing him chuckled.

"Jacobi nakakahiya.."

Pilit niyang inaalis ang aking kamay na nakatabon sa aking mukha. I almost lost my mind.. I thought we're going to have.. uh.. uhm..

Nang maalis niya na ang kamay ko ay nakita ko ang pagmumukha niyang mukhang natutuwa ngunit tinakpan niya ng pagkaseryoso. I hate his expression.

Kinagat ko ang aking labi at nag-iwas ng tingin

"D-Do'n ka nga!"

Umalis siya sa pagkakaibabaw sa akin at pilit na siniksik ang sarili sa kama, umusog din ako ng konti para magkasya siya. Umunan ako sa kanyang braso at hinarap siya.

I still can't process it. Bati na kami. Parang tangang ngumiti ako. Akala ko hindi na 'to mangyayari. Masakit man pero tinanggap kong meron na siyang iba... pero sa gitna ng pagtanggap ko, nadoon pa rin ang pag-asa. I thought he's unreachable, I thought I can't touch him anymore, hug him.. seeing him on his manly figure while carrying himself with kingly air made me feel nothing to him.

Well yun yung pinaramdam niya sa akin pagkatapos ng apat na taon. He clenched his jaw and glared at me when we met after years. Naulit ang naramdaman ko noong boss siya. Kung gaano siya kaintimidating habang may ipapagawa sa akin.

Akala ko pagkatapos ko siyang iwan noong gabing iyon, wala na talaga. And now we're here again, hugging. Niloloko lang ba ako ng utak ko? Totoo ba 'to?! Is this just a dream?! Pero may nararamdaman ako!

Sabi sa nabasa ko, para malaman daw na panaginip o totoo, maghanap ka daw ng orasan dahil walang orasan sa panaginip. The heck hindi yon totoo! Pero sabagay wala naman akong naaalalang may orasan sa panaginip. Kaya naman sinubukan kong maghanap. I saw one and yeah Elly this is true!

Tahimik siya habang ako ay nagkakagulo ang utak ko. Nakapatong ang aking kamay sa dibdib niya. Jacobi smells so good. His expensive perfume attacked my nostrils. Ano ba yan pati pabango niya nakaka-intimidate.

Madaling araw at madilim pa rin ngunit gising na gising ako. Nakakaawa siya kanina at marami akong narealize ng umiyak ulit siya para sa akin.

"Jacobi.."

"Hmm?"

"Who's that woman?"

Matagal pa bago ulit siya nakasagot.