Bloody Thirst [Completed]

Chapter 9

Noodles

Colt. He looks like a happy go lucky vampire pero may tinatago pala siyang kalungkutan. His past. He covered it with his happy façade but I guess, longingly runs deep. Sir Jacobi didn't detailed his what so called tragic love story. Malalaman ko rin yan.

Kagabi ay ikwinento niya sa akin iyon, pero nakatulog ako. Pagkagising ko nasa kwarto na ako. Hindi yung kwarto niya, yung dati. Maybe he carried me to bed.

Habang kumakain ng almusal ay napatingin ako sa kwarto niya, hindi pa rin siya lumalabas.

I look around at his huge and expensive condo unit. Lahat na lang nang pagdapuan ng mata ko mamahalin. From his huge curtains, mirror wall, furnitures, para bang pinasadyang panglalaki lang ang unit na ito, he's a minimalist too. Ngunit kahit gaano pa 'to kaganda wala akong gagawin dito. Mabobored lang ako ng sobra, sobra sobra. Paano kung tumakas na lang ulit ako? Pero last time na tumakas ako napahamak ako. I'm afraid that they might hurt me. Pero natatakot din ba akong saktan niya ako? Am I safe with him? No matter how ruthless he is why I can feel that I'm secured? No. I'm still not safe.

And then sabi niya pakakawalan niya ako pag nasagot na lahat ng nga katanungan niya. Hindi pa ba nasagot? Gusto ko ng umuwi.

Bumalik ako sa realidad nang bumukas ang pintuan ng kwarto niya, mukhang bihis na bihis siya. He is wearing a gray shirt and black jeans while I'm wearing my terno pajama, my hair is also messy. Ganito ako sa apartment ko but hey! Hindi ko apartment 'to!

My cheek heatened at that thought. He look at me as if watching me, nag iwas ako ng tingin sa kanya. Hindi pa ako nakakapag suklay.

Gusto kong tumakbo sa kwarto para maligo pero bakit ko gagawin iyon. Bakit ako macoconsious? Bakit ako mahihiya? Mukhang papatayin niya rin naman ako. At siya ang nagdala dala sa akin no.

Tumikhim ako at tumayo.

"Get dress," he said and look at me up and down. He pouted like he's amused. "We will go out."

Nilampasan niya ako at hindi na tinignan muli. What. May problema siya sa suot ko? Do I need to wear some fancy or elegant clothes just to fit in this expensive condo?

Tumakbo akong CR at agad nagshower. Tinignan ko ang nakasampay na kulay brown na bathrobe at isinuot iyon.

I look at myself at the mirror. My hair is so black opposite on my paper white skin. Hindi ako bampira, but my skin were pale, wala naman akong sakit. I have a pair of black eyes too, but I don't know his eyes were a lot darker. I look at my small baby face lagi akong pinagkakamalang bata.

I got dressed, a simple shirt and a jeans also. I took a gray shirt. I don't know why. Kasi paborito ko?

Pagkalabas ko ng kwarto ay ipinalibot ko ang tingin sa buong condo niya pero wala siya. He disappear. I escaped.

At sa kanyang bampirang bilis nasa tabi ko na siya hawak ang bewang ko. I gasped. Shocked.

"I'm sorry." He said. Pareho kaming natigilan sa sinabi niya. He look shocked too. Walang nagsalita sa amin. Hinayaan namin na ang katahimikan ang maghari. I could even hear the crickets.

After a moment he cleared his throat. Binitawan niya rin ang bewang ko.

"Lets go." And he is gone. Parang nilalaro niya ang bampirang bilis niya.

May narinig akong nabasag na salamin kung saan. Pero ang utak ko ay nasa I'm sorry pa rin. Umiling ako, nadulas siguro siya.

Naglakad na ako papuntang elevator ganon. We are silent the whole time, pinapakiramdaman ko siya, ewan ko kung gan'on din siya. After a long ride, nakarating kami sa kanyang sasakyan. Iba ang sasakyan namin ngayon but still it looks expensive.