Bloody Thirst [Completed]

Chapter 2

Stop

Nagising ako sa isang panibagong umaga. How I wish what I chose will going to work. Ngayong araw ibibigay ko ang aking resignation letter. I hope in three days magiging epektibo na ito.

Nakarating na ako at as usual nauna nanaman siya minsan naisip ko siya ang nagbubukas ng building.

Kumatok ako at nakitang nakaupo siya at nagtratrabaho. At nang nakita niya ako ay tumaas ang kanyang kilay.

"Um Sir..." lumapit ako sa kanya at inilahad ang papel. Kinuha niya ito at pinasadahan ng tingin. Hindi ko alam pero sobrang kabado ko. Magagalit kaya siya?

No. I'm sure he will be glad. I'm a timid secretary for someone so intense like him.

Pag katapos niyang pinasadahan ay agad niya itong pinirmahan.

Nagulat ako sa bilis ng kanyang desisyon sabagay mukhang hindi na din naman niya kailangan ng sekretarya.
Walang isang nagsalita sa amin. Nakatayo parin ako sa harapan niya. I took a deep breath.

"Thank you Sir." Sir. It's the last time I will say that word but I wonder bakit pinirmahan niya agad. Sa totoo lang pwede na akong mag empake at umuwi pero nanatili ako sa kanyang harapan.

Ini-angat niya ang tingin sa akin. Ang dalawang itim na bilog ng kanyang mata ay tila panganib ang dala. Kumunot ang kanyang noo at nagtaas ng kilay tila ba pinapahiwatig kung ano pa ang kailangan ko.

His presence is screaming authority. And his manly physique... is he a king or what? Really, I want to know where he from.

I always say this, and I'll say it again. There's something in him. Not a good something but not bad either. He looks... too perfect to just an average person.

Nakakasiguro akong hindi siya pinadapuan ng magulang niya ng kahit anong insekto. Saang lupalop ba ng mundo siya galing?

"Goodbye Sir." sabi ko at bahagyang yumuko. He just... stared at me. Lumabas ako ng kanyang opisina at nagsimula ng mag empake.

It's fast. A good fast.

Nang ma-empake na ang lahat ng gamit ay pinagmasdan ko muna ang pintuan ng kanyang opisana at ang aking desk. Years, I spent days here, earned money, my uniform is part of my life too. And now..

This is out of comfort zone Sir Dela Cruz. This is how will it work. I'm not feeling sentimental that I'll leave my everyday routine, I spent years in a pencil skirt and a formal blouse, I have no friends, the old man left me. Aalis lang ako na parang wala lang at hindi pa naramdaman. Yeah, indeed, out of comfort zone.

I want to travel, pero gagawin ko na lang yan kung makakapagtayo ako ng sarili kong negosyo. Traveling, everyone wants to travel, everyone wants a life to be beautifully spent.

"Uy, ano yan bakit ka naka-empake? Aalis ka na? Sinisante ka ba ni boss?" Isang babaeng empleyado ang lumapit sa akin at nag-usisa. Dahil doon ay napatingin rin ang ibang mga nagtratrabaho, ang iba ay lumapit na rin sa akin.

"Uh-"

"Sa tingin ko sinisante ka! May papalit ba sayo? Halla Lea baka pwede tayo dun?"

"Anong meron d'yan?"

"Kung ako ang maging sekretarya niya gagawin ko ang lahat!" a girl said meaningfully.

"Nakita mo ang katawan na yun? Nakakalaglag mg panty! Sa gabi nga pinagpapantasyahan ko siya kahit dalawang beses ko palang nakita! Nakakaturn-on kahit na mukhang suplado!" patuloy ang kanilang usapan roon.

Anong ginawa ng aking boss dito? Kulang na lang sambahin siya. Sabagay mukhang ako din naman ah?

Ngumiti ako sa kanila at umalis. Pero bago ako umalis tinignan ko muna ang building. Ang ikalawang pagbabago ng buhay ko. The first one is when I got here, second is leaving from here, ironic.