Bloody Thirst [Completed]

Chapter 32

186

Bahala siya d'yan. Ano sisigawan niya ako? How honorable that hickeys is that I can't even touch someone? Tss. Umiling iling ako. Psycho... psycho.

Bakit? Porke't hari siya simbolo na ng hickeys na yun na sa'yo siya? Eh bigyan ko din kaya siya n'on para walang makalapit na iba? But no, Im no queen. Not even a vampire.

Atsaka parang hindi pa siya nagbigay ng hickeys sa kung sino-sinong babae ah. Im sure he bedded a lot of women.

"Parang hindi pa nakakapagbigay ng hickeys ah.." bulong ko habang inaayos ang kamang hihigaan. Di bale ayos na yun, kesa naman tanungin niya ako kung saan pumunta. I don't want that topic. Mananatiling sekreto ko yun.

Humiga ako at pinatay lahat ng ilaw maging ang lampshade. If ever Jacobi found out about it, hindi ko lang alam. That old man blackmailed me. Kung hindi daw ako magpapakagat isusumbong daw niya si Jacobi. What's with that council anyway?

Narinig kong bumukas ng dahan-dahan ang pintuan. Alam kong si Jacobi iyon kaya nagkunwari akong tulog.

I'm not mad at him though joke joke ko lang naman 'yon.

Nakatalikod ako sa kanya nang maramdaman kong umupo siya. Sigurado akong magsosorry siya.

"Elly..." he whispered.

Hinawakan niya ang balikat ko, mariin akong napapikit. God matutulog na ako!

"I know you're not asleep yet."

Nanatili akong nakapikit, hindi siya pinapansin. Napamulat ako nang humiga siya at niyakap ako sa likuran. He embraced me tight, wiping away my thoughts. The warmth and comfort he gave me made me forgot about what happened. Hindi ko alam kung bakit mainit siya, vampires are cold bodies.

My whole back was pressed on his chest. His strong arms were snaked around my stomach leaving me a sigh.

Nagulat ako nang inangat niya ang aking ulo at ipina-unan iyon sa kanyang braso. He renewed the hug. Ang kanyang hininga ay marahang humahaplos sa aking tenga. Hindi ko alam kung kasya ba siya, sa tangkad at katawan ba niya naman.

"I'm sorry,"

Ngumuso ako at hinarap siya. His eyes were filled with sorrow and regret. Pinagsisisihan nga niya.

Nakakaawa naman siya.

Hinawi niya ang mga buhok na nakaharang sa aking mukha.

"Hindi ko sinasadya." He look so sincere as he look into my eyes.

"Ayos lang," Hinaplos ko ang kanyang mukha. I thought I'm just attracted to him because of his kingly features. Now I know that I also fell on him. The way he treat me... gently. Taliwas sa kanyang personalidad. The only soft on him is his lips.. not sure if his heart also.

Pero alam ko sa sarili ko. I am inlove with him, deeply my love. Ayokong may ibang babae siya, nakakaselos at pagnaramdaman mo iyon, hindi ka lang attracted diba? There is something.

"'Wag kang magalit sa akin."

Tinikom ko ang aking labi para mapigilan ang ngiti. Takot siyang magalit ako. At hindi ko alam na nakakataba ng puso ang kaalamang iyon. Di ko alam na pwede siyang maging ganito. Naalala ko sobrang lamig ng pakikitungo niya sa akin. People do really change, time does that. If you knew that you're enemy has this good side... other side and your lips will formed into inverted smile, etching "not bad" expression. The way you look at her will eventually change.

Lumapit ako sa kanya at hinalikan ang kanyang pisngi.

"Nakakaawa ka alam mo yun?" Tanong ko sa kanya. Ngumuso siya at pumikit.