Bloody Thirst [Completed]

Chapter 8

Zombie

We were back at his car, silently. Pagkatapos ng insidenteng nangyari kanina ay agad na nawala ang lalaking nagngangalang Dante.

Sir Jacobi looks so angry, I can't even utter any word. Feeling ko kapag nagsalita ako sa akin niya ibubunton ang galit niya.

He is silent the whole ride. Sinubukan kong panoorin ang bawat punong dinadaanan namin, walang kahit na anong sasakyan sa daanang ito. Magkabilaan ang kagubatan. Hindi ko alam kung anong lugar ito. Nasa Pilipinas pa rin naman kami.

Hindi ko na kaya ang katahimikan ngunit ayaw ko din namang magsalita. I think if I ever talk he will just be pissed. And he will kill me.

I heard him murmur something kaya napatingin ako sa gawi niya.

His eyes never leaving the road. Ang kanyang itim na polo ay nakatupi hanggang siko. I look at his veins on his strong arms and then his big hands on steering wheel. Ang manibela ay parang sobrang liit sa kamay niya.

"Humawak ka ng mabuti." he said without looking at me. Nag-alanganin pa ako sa una pero hinawakan kong mabuti ang seatbelt ko. Ang lamig nang aking kamay ay hindi naging komportable.

I look at him and then he step at the car causing me to flinch because of the maximum speed he was taking. Ipinikit ko ng mariin ang aking mata. Para kaming
nakikipag karera sa sobrang bilis namin. I can hear the sound of his sports car racing like hell.

Ayaw kong sumigaw ni tumili. Takot ako sa ganito. Ayoko sa ganito, mahina ako sa ganito.Unti unti ay nahuhulog na ang aking luha sa aking mga pisngi. My silent cry turn into sobs.

Oh no... no.. please..stop...

I only feel this when a bully girl is waiting for me to be played. Memories swam.

"Hi Elly!"

"Ready Elly?"

"I prefer the alamang Marga,"

"Did you hurt my daughter?"

Laughter.

Giggles.

Dirt.

Me.

Hindi ko namalayang tumigil na pala ang sasakyan. Patuloy ako sa paghikbi. No Elly, konting tiis na lang. Konting tiis na lang.

Bumukas ang pintuan sa gilid ko habang tuloy tuloy parin ang pag agos ng mga luha ko. Ang dalawang kamay ko ay nakatakip sa aking mukha.

"Use it Marga!"

"Password?"

"Suspension or you're going to clean this whole campus?"

Isang tikhim ang nagpatigil sa akin.

Inalis ko ang aking mga kamay upang tignan siya. His dark features were gone, concerned replaced his cold mask. Maybe he can't say I'm sorry, Majesty siya right? Wala sa bokabolaryo niya iyon.

Nang nakita niyang nakatingin ako ay bigla niyang binago ang ekspresyon niya. His guilty eyes turned cold and broody.

"Get out of the car." the harshness of his voice made me flinched. Stone cold heart.

Lumabas ako ng kanyang sasakyan. Nakahawak pa rin siya roon. Sobrang magkalapit na kami ngayon at naaamoy ko ang panglalaki niyang pabango.

I bowed. Ayokong tumingin sa mga mata niya. Bumuntong hininga siya at umalis para lagpasan ako. I followed him.