Bloody Thirst [Completed]

Chapter 4

Mine

I can feel my loneliness in this place. Nakatayo ako sa glass wall at pinagmamasdan ang buong syudad. Nasa isang condo unit siguro kami at nasa pinakamataas na palapag. Hula ko kapag lumabas ka pa ng kwartong ito ay ang buong condo unit niya.

Bumukas ang pintuan at nakita ko ang aking boss na pumasok. Naka black shorts siya at gray shirt. Him being tall and his muscular frame almost covered the whole door. Wala siyang dalang pagkain agad akong nanghinayang.

His jet black hair were slightly disheveled. That aristocratic brow and his thick black eyelashes would hypnotize a woman. That lips, I wondered how many girls kiss his feet just to feel his lips on them. I'm sure he's immortal.

And his frame made my throat ran dry. Sa likod ng kanyang damit ay nahihinuha ko na ang katawan niya. Is this what you see is what you get?

Tinignan niya ako bago lumapit. His eyes are devious. Naamoy ko siya at siguro bagong ligo pa lamang. The man maybe weird and crazy but he smells good. It smells like a fresh mountain and pines.

Lumapit siya sa akin at inamoy niya ako kaya agad naman akong humakbang paatras.

I'm not wearing a perfume alright!!

"Don't be stubborn when I ask you question. Papayag ka sa lahat ng ipagagawa ko sayo."

"Can I atleast ask you a question first?" I asked. Para na rin naman malinawagan ako sa mga nangyayari.

Nakatingin lang siya sa akin pagkatapos ng tanong. Hindi din naman siya pumayag o umangal.

"Bakit napakabilis mo? Bakit nagiging pula yung mata mo? Bakit ka nila tinatawag na your highness? Anong nangyari pagkatapos mo akong kagatin sa opisina?" Sunod sunod na tanong ko. Sandali... parang pamilyar lahat ng sinabi ko?

"Are you ready for my answer Ms. Elly?" tanong niyang nakatitig pa rin sa akin.

Hindi ako sumagot. Yumuko ako pero hinawakan niya ang aking baba at iniangat iyon upang magtama ang aming mga mata.

I hate looking at his eyes. I know that he's drop dead gorgeous creature. And his eyes are blackholes I don't want to fall.

"It is because I am a vampire. A vampire royalty."

Bawat salita ay dahan dahan na parang pinapaintindi niya ito sa akin. Suminghap ako sa sagot niya.

Umiling ako at yumuko.

"They don't exist." Hindi pa rin makapaniwala. Kasi hindi talaga ito totoo. And then realization hits me, ganito ang iniisip ko kapag ganito ang mga sinabi ko sa pulis na nagiimbestiga sa pagkamatay ni Mama. Walang maniniwala kasi hindi totoo.

"Well, I'm standing right infront of you." he said adamantly.

Tinignan ko siya sa mata. Tinitigan niya din ako. It's a staring contest and I'm proud of myself.

"Nagugutom na ako."  Parang nagmamakaawa pa ang aking boses. Bahagya siyang natigilan at mukhang nagulat. He sighed.

"Humans and their weaknesses." bulong niya.

"Follow me."

Tumalikod siya at nagsimulang maglakad. I followed him feeling triumph to myself.

Ang unit niya ay napakaganda. Tatlong kulay ang makikita mo, black, dark brown at white. He is minimalist. Sinundan ko siya at bigla siyang huminto dahilan para mauntog ako sa kanyang likod. Humarap siya sa akin. Kumakalam na ang sikmura ko ba't ba ang tagal niya? Ba't ba ang dami niyang arte? Siya na nga tong mangingidnap siya pa itong-itong--