< Pytanko! Czy chcecie opowiadanie typu texting? >
Niall
Harry usiadł obok Alice i chwycił ją za rękę a ja pomogłem jej położyć nogi na podpory. Zaczęła drżeć. To co zobaczyłem trochę mnie przeraziło. Całe sine uda i pełno zadrapań. No i oczywiście krwi.
Wykonałem badanie a Ali cały czas przytulała się do Harrego i ściskała jego rękę. Starałem się być delikatny ale i tak co chwila słyszałem jęki z bólu. Harry był chyba równie przerażony co dziewczyna choć starał się tego nie okazywać.
- Dobra Alice już skończyłem. Udało się zatamować krwotok a na ból zaraz ci podam leki.
- Okej
- Pamiętasz jak wcześniej skarzyłaś się na bóle podbrzusza- pokiwała głową na tak.- sprawdziłem to i mam prawie całkowitą pewność że twoje ciało tak reaguje na stres.
- Czyli to nic poważnego?- zapytał Hazz.
- Nie tylko staraj się nie denerwować Alice bo wtedy nagle mogą wystąpić te bóle.
- Postaram się.
- Mam nadzieję.
- Niall..?
- Co?
- A co ja mam zrobić ja cie nie będzie a zacznie mnie boleć brzuch?
- Oddychaj głęboko i postaraj się uspokoić okej?
- Dobra zapamiętam to.
Harry
- Choć Alice zaniosę cię do pokoju i dam ubranie. - zdjeła nogi z podpór i objęła mnie a ja podniosłem ją w stylu panny młodej i zaniosłem do sypialni.
- Jak tylko poczujesz się lepiej to pojedziemy do galerii i kupię ci ubrania i kosmetyki.
- Dzięki. - słychać było po jej głosie że się ucieszyła.
- W ramach przeprosin za incydent z wczoraj pozwolę ci zadzwonić do rodziców.
- Naprawdę Harry?! Jezu dziękuję!
- Nie ma za co ale bez żadnych numerów. Będę siedział obok ciebie i mierzył ci czas. Masz 5 minut.
- Spokojnie nic nie wykręce. Mogę teraz.
- Tak proszę - podałem jej telefon a ona szybko wpisała numer jak mniemam do swojej mamy.
Alice
Jeju jestem taka szczęśliwa że Harry pozwolił mi zadzwonić że nie umiem tego opisać. Wpisałam numer mamy i czekam aż odbierze. No i oczywiście włączyłam tryb głośnomówiący.
- Halo?
- Mamo.. - głos zaczyna mi się łamać.
- Alice?
- Tak to ja. Spokojnie nic mi nie jest.
- Dziecko wracaj do domu a nie jakiś głupie żarty sobie z nas robisz.
- Żarty? Nie rozumiem.
- No ukrywasz się niewiadomo gdzie.
- Ja się nie ukrywam. Nie szukaliście mnie?
- A po co mieliśmy cię szukać.
- Nie zastanawialiście się że mogło mi się coś stać.
- Raczej nie bo spójrz na siebie i pomyśl czy ktoś w ogóle by się tobą zainteresował. Wracaj już do domu, albo zostań gdziekolwiek jesteś. Tak będzie lepiej. - w oczach pojawiły mi się łzy.
- Ale.. Ja myślałam że mnie kochasz..
- Przykro mi ale byłaś wpadką dziecko.
- Jak możesz. Nigdy się mną nie interesowałaś a przy tacie tylko udawałaś.
- No nie przesadzaj.
- Ja przesadzam? A zauważyłaś może to że trzy lata temu zostałam zgwałcona?!
- Przestań już kłamać.
- Nienawidzę cię! - rozłączyłam się i zaczęłam zanosić płaczem. Harry mnie przytulił i starał uspokoić
- On na pewno tak nie myśli słońce pewnie jest w szoku.
- Nie znasz jej Harry ona mówiła prawdę.
- Przykro mi. Ale na pocieszenie ja też nie miałem łatwego dzieciństwa.
- Opowiesz mi o tym.
- Ughh wiesz nawet chłopacy tego nie wiedzą
- Nie musisz...
- Nie muszę to w końcu z siebie wyrzucić.
< I jak? ❤️>
CZYTASZ
Porwana/H. S
Fanfiction~Czuje jak to wszystko powoli mnie wyniszcza, mam dość ciągłych gwałtów i siniaków które zanim zdążą zejść to pojawiają się następne. Tyle razy mi obiecywał że się zmieni i na początku mu uwierzyłam ale to był błąd. Ale mimo wszystko chyba go kocham...
