DERİNLİKTE SAKLI (Yeniden Yayımda)

31

Merhabalar :)

Biraz gecikti ancak şimdi yazabildim. Sanırım biraz motivasyon eksikliği de çekiyorum. Umarım yorumlarınızla bunu telafi edersiniz.

Keyifli okumalar <3

XOXO

ELİF

instagram: elifkaplan3watty

Timuçin annesi ve abisinin karşılaşmasına eğlenerek bakıyordu. Annelerinin marjinalliğini abisi hiç sevmezdi. Annesi bilerek saçının gökkuşağı renkli yerini göstermek için uzun olan kısmını kulağının arkasına attı. Abisinin dikkatini hemen çekmişti. Annesinin saçını eline aldı ve renklere baktı.

"Saçın güzel olmuş," dedi ama odadaki herkes onun beğenmediğini biliyordu. Özellikle yengesi bu tavra gülmemek için kendini zor tutuyordu.

"Kendine gel Tevfik, bal gibi de beğenmediğini biliyoruz." Abisi sadelikten yanaydı her zaman. Annesinin alaycı tavrı abisini gülümsetmişti.

"Sen nasıl seviyorsan öyle kullan. Seni çok özledim," dedi ve annesine sımsıkı sarıldı.

"Evet, sen de bir farklılık var fazla yumuşak davranıyorsun."

"Duygusal bu aralar anne. Görev süresinin bitmesine az kaldı."

"Bir görev biter yeni bir görev başlar oğlum."

"Öyle baba."

"Hadi sofraya buyurun yemekler soğuyacak," dedi yengesi. Yeğeni uyuduğu için onu görememişlerdi daha. Birlikte yemek masasına geçtiler. Timuçin biraz gergindi çünkü dönüp dolaşıp konunun ona geleceğini biliyordu. Öyle de oldu. Annesi bugünkü karşılaşmayı yengesine anlatıyordu.

"Seni nasıl beğendiysem onu da o kadar beğendim."

"Biz daha tanışamadık," dedi yengesi Timuçin'e bakarak.

"Aile yemeğine çağırdı ve tüm aile gelmemizi rica etti Nehir. Ailesi çok severmiş kalabalık bir aile yemeğini."

"Çok güzel zaten Tevfik ve abisi tanışıyorlar. Değil mi Tevfik?" Abisi başını salladı.

"Evet, bizi ayırmak için plan yaparken tanıştılar."

"Tevfik..." dedi babası ve abisine ciddi bir bakış attı.

"Baba işin özü şu ki; kızın ailesi fazlasıyla zengin ve kız da sınırsıza yakın imkân dâhilinde yetişmiş. Zamanı gelince Timuçin ister istemez bundan hoşlanmayacak."

"Evet, Nehir lüks içinde yaşamış olabilir ama ben biliyorum ki bu konuda bana asla öyle davranmayacaktır."

"Onu ne kadar tanıyorsun?"

"Bunu yapmayacak kadar tanıyorum." Abisinin bıyık altından gülmesi çok sinirini bozdu ve elindeki kaşığı masaya bırakırken biraz ses çıkardı. Herkes ona bakarken annesi araya girdi.

"Yeşilçam'da mı yaşıyoruz Tevfik? Hayat müşterektir. Bazen Timuçin'in fedakarlık yapması gerekir bazen de Nehir'in. Sizin nasıl evlendiğinizi hatırlatma bana."

"Anne ikisi çok farklı."

"Ayrıca daha hiçbir şey olmadan bunun önüne geçmek senin gibi bir adama yakışmadı oğlum."

"Çünkü kardeşimi tanıyorum baba, o da kendi kardeşini tanıyor."

"Bunu ikinci kez yapıyorsun abi, hayatıma senin yön verebileceğini düşünüyorsun ama ben çocuk değilim artık. Eğer üçüncü sefer olursa seni asla affetmem." Bu sözler ile buz gibi bir hava oluşmuştu masada.