Herkese final bölümünden merhaba!
Oy ve yorum yapmayı unutmayın!
Yeni kitaplardan ve duyurulardan haberdar olmak için takip edin!
insta: elifkaplan3watty
Timuçin yıllar sonra evinin önünde duruyordu. Gözünü kapattığı an tüm o yaşadığı kötü günler aklına birer birer üşüşürken gözlerini açtı ve Nehir'in elini sıktı güç almak istercesine. Pek bir değişim yok diye düşünürken bahçeyi görmesiyle yanıldığını anladı. Annesi hayallerinin bahçesine kavuşmuş görünüyordu. Her zaman onu rahatlatan bu bahçe muhteşem görünüyordu. Annesinin rengarenk çiçekleri her yerdeydi.
"Gerçekten bahsettiğin kadar varmış," dedi Nehir. Balayı dönüşü onun evine gitmesinin tam vakti olduğunu düşünmüştü. Neyse ki Timuçin önceki gibi aşırı bir tepki vermek yerine daha ılımlı yaklaşıp kabul etmişti. Nehir onun biraz da olsa çekindiğini biliyordu ama yanında olup ona her türlü desteğini vermeye de hazırdı.
"Aslında böyle değildi daha küçüktü." Bahçeden yürüyerek giriş kapısına geldiklerinde Timuçin zile bastı. Kendi evine gelmişti ama oldukça heyecanlıydı. Ailesinin tepkisini çok merak ediyordu. Fazla beklemelerine gerek kalmadan kapı açıldı ve Timuçin karşısında annesini gördü.
"Timuçin!" diyen annesinin gözleri kocaman açıldı çerçeveli gözlüğünün ardında. Önce Timuçin'e sonra Nehir'e baktı.
"Hoş geldiniz," dedi ilk şaşkınlığını attıktan sonra. Nehir annesi ile sarılan eşini izledi. Asuman Hanım'ın gözleri dolsa da bunu hemen geçiştirdi. Nehir Eren'in neden bu konuda ısrarcı olduğunu daha da iyi anlıyordu. Bu Timuçin için o karanlık devranın bittiği anlamına geliyordu. Şu ana kadar da harika gitmişti her şey. Hiç de anlattığı gibi değildi hatta Timuçin yine gölgelerin onu izlediğini söylese de başa çıkmıştı başarıyla.
"Sizi mahvetmeliyim aslında." Yalandan öfkesi ikisini de gülümsetti. Evet, bu ani evlilikleri çok hoş karşılanmasa da kabul edilebilirlik sınırlarındaydı.
"Anne bak giderim, dedi Timuçin şakacı bir şekilde.
"Hadi oradan," dedi annesi de ona uyarak ve güldü.
"Bunca sene bekledim, bırakır mıyım! Ayrıca tam zamanında geldiniz." Birlikte salondan mutfağa geçerlerken Nehir birçok resmin olduğu bir köşe gördü. Aynı Timuçin'in evindeki köşeye benziyordu ama burada daha çok resim vardı. Bir ara göz atacaktı buraya. Mutfaktan bahçeye açılan kapıya geldiklerinde bahçenin arka tarafında duran masayı gördü. Timuçin'i karşısında görünce en az annesi kadar o da şaşırsa da ne kadar mutlu olduğunu Nehir görmüştü.
Yolculuk bir hayli yorucu geçmiş ve acıkmışlardı. Birlikte oldukça neşeli bir kahvaltıdan sonra Nehir'in kaçındığı konu açılmış oldu. Düğünleri çok severdi önceden ama şimdi kaçmak için birçok neden arıyordu. Her şey harika giderken bu konudan dolayı anlaşmazlık olsun istemiyordu. Yaşayacakları evi Nehir kendisi de düşünmemişti. Aslında bir fikri de vardı. Timuçin'in o beğenmediği girişe sahip evden bir daire onundu. Abisi iş karşılığı ona ek olarak bir jest yapmıştı. Her şeyini severek özenerek yaptığı projenin içinde yaşama fikri şu an kulağa güzel geliyordu. Tabii Timuçin bu konuda ne düşünür kestiremiyordu. En iyisi zamanı geldiğinde bunları düşünmekti çünkü şu an hayatının en mutlu günleri yaşıyordu ve ufacık bir pürüzün bile bunu bozmasına izin vermeyecekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DERİNLİKTE SAKLI (Yeniden Yayımda)
RomanceHazinedarların küçük kardeşi Nehir, abisinin gölgesi altında kalmaktan dolayı oldukça şikayetçiydi. Abisi her işine karıştığı gibi ona uygun olan bir eş adayı bile belirlemişti. Nehir için bu bardağı taşıran son damla olmuştu ama abisi hala bundan h...
