DERİNLİKTE SAKLI (Yeniden Yayımda)

30

Merhaba :)

Bölümlere lütfen kısa demeyin kısa olduğunun farkındayım zaten arkası yarının mantığı da bu benim için. 

Konuyu yavaş işliyorum çünkü daha yazılacak 40 bölüm daha var bu mantıkla.

O yüzden merak ettiklerinizi hemen açığa kavuşturamam.

Şuraya başlangıç saatinizi bırakabilirsiniz :)

Keyifli okumalar :)

XOXO

ELİF

Kitap duyurularından haberdar olmak isterseniz instagram adresim :elifkaplan3watty

Nehir sessizce yemeğini yerken yeni öğrendiği detaylar ile Timuçin'in daha ne kadar mükemmel olabileceğini düşünüyordu. Anlamadığı neden bundan onun söz etmediğiydi. Annesinin kendisini izlediğini görebiliyordu ama sevmişti Asuman Hanım'ı.

"Nehir sen neler yaparsın? Mesela mesleğin nedir?" dedi Mustafa Kemal Bey. Nehir biraz heyecan yapsa da sesinin düzgün çıkmasına sevinmişti.

"Mimarlık okudum, İç Mimarlık ile de çift anadal yaptım."

"Çok iyi. Nerede çalışıyorsun peki?" dedi Asuman Hanım bu sefer.

"Babamın otelleri var. Abim de inşaat işinde. Daha önceden onunla çalışıyordum ama son bir aydır babamın otelleri için İç Mimar olarak çalışıyorum."

"Çok güzel." Asuman Hanım mor çerçeveli gözlüğünün arkasından bakarken gülümsemişti. O an Timuçin'in yüzünün annesine ne kadar da benzediğini fark etti.

"Abimin evinin mimarı." Timuçin'in ondan böyle söz etmesi hoşuna gitti.

"Evet, Timuçin çok beğenmese de," dedi hemen.

"Sadece girişi beğenmiyorum."

"Sen Timuçin'e bakma. O detaylara çok takılır." Asuman Hanım oğlunu çok iyi tanıyordu. Onun mükemmeliyetçiliğine zamanında çok kafa yormuş, aşması için çaba göstermişti ama bu pek de mümkün olmamıştı.

"Galiba öy..." Nehir çalan telefonunun sesini duydu ve izin isteyip masadan kalktı. Derya abisi arıyordu ve istemeyerek de olsa açtı.

"Nehir neredesin?" Abisinin sesi oldukça ciddi geliyordu.

"Ofisimde değilim."

"Biliyorum zaten şu an ofisindeyim."

"Yemek yiyordum."

"Hemen gelsen iyi olur şu projen ile ilgili bir pürüz çıktı. İnşaat mühendisi seninle görüşmek istiyor."

"Acil mi?"

"Evet..."

"Tamam geliyorum, yarım saate orada olurum."

"Bekliyorum," dedi abisi ve telefonunu kapattı. Buradan bu şekilde ayrılmak istemezdi ama abisinin sesi ciddi geliyordu. Masaya geldiğinde yüzünde mahcubiyet vardı.

"Çok özür dilerim acil bir iş için gitmem gerek. Kusura bakmayın."

"Ne kusuru Nehirciğim," dedi Asuman Hanım.

"Ailem sizinle tanışmayı çok ister. Büyük aile yemeklerini de severler. Hep birlikte sizi ağırlamak isteriz."

"Çok güzel olur," dedi Asuman Hanım o enerjik sesiyle.

"O zaman bekliyorum." Timuçin Nehir'i uğurlamak için masadan kalktı.

"Bu hiç planladığım gibi olmadı." Timuçin'in yüzü üzgündü.