DERİNLİKTE SAKLI (Yeniden Yayımda)

42

Merhabalar,

Umarım bölümü beğenirsiniz ve keyifle okursunuz. 

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İnanın şu kadar yorum oy gelince yeni bölüm gelecek tarzı şeyler hoşuma gitmiyor ama diğer türlü de emeğin karşılığı alınmıyor. Bir sayı vermiyorum ve sözü size bırakıyorum. 

İyi geceler :)

Nehir etrafına göz gezdirdi huzursuz bir şekilde. Bu saatte acıkmaması gerekti ve kesinlikle yemek yemek mantıklı da değildi. Ayrıca bu saatten sonra aşağıya inmek de istemiyordu.

"Pizza sever misin?" dedi bir anda. Kararını vermişti kesinlikle. Ölçüleri öncekinden bile küçükken bu saatte yemek yemesine kesinlikle izni vardı.

"Herkes kadar." Koltuğundan hızla kalkan Nehir'i izledi. Üstündeki renk o kadar çok yakışmıştı ki ona, gözlerini alamıyordu. Bu gece aşağıda eğlenmeleri gerekirken bu odaya tıkılıp kalmışlardı. Geçmişin izlerinde payı olan kişi yüzünden olması Timuçin'in sinirini bozuyordu. Üstüne üstlük önceden gecelerce düşündüğü o adamı da tanımıştı artık. Suç adamda değildi ve Timuçin artık hayatın akışındaki bu değişiklikle gerçekten mutlu olduğunu anlayabiliyordu. İyi ki Sezin bir daha ona gelmemişti ve iyi ki Nehir ile tanışmıştı. Evet, tesadüfler olmuştu ama yine de şu an onunla olduğu için çok mutluydu.

"Nasıl seversin? Karışık veya tercih ettiğin?"

"Jalapenolu ve karışık."

"Tamamdır. Cidden ben seni hiç bu yönden tanımıyorum. Kendin ile ilgili pek bir şey söylemiyorsun." Nehir oda telefonunu aldı ve pizza sipariş etti. Onun tam karşısına oturdu. Evet, bu geceyi onu daha da yakından tanıyarak geçirebilirdi.

"Pek konusu açılmadı," dedi Timuçin gülerek.

"Malum konuyu geçiyorum." Nehir de gülerek ona katıldı.

"Peki sor."

"Çocukken ne olmak isterdin?" Timuçin gülümsemekten kendini alamadı. Cevap oldukça açıktı onun için.

"Astronot. Baya büyük hayallerim vardı."

"O yüzden Uzay Mühendisliği de okudun." Timuçin başını salladı onaylayarak. Demek ki onun için ilgi çekici bir konuydu uzay.

"Abim baya kızmıştı daha işe yarar ve daha basit bir bölüm okumamı istemişti ama kendi isteğim neyse onu okudum ve hiç pişman değilim." Nehir gerçekten sevdiğini yüzünden anlayabiliyordu çünkü daha neşeli bakıyordu gözleri.

"Peki, uzaylıların varlığına inanıyor musun?"

"Elbette. Ortaokuldayken baya araştırmıştım ama gece gördüğüm yolcu uçaklarının ışıklarını UFO sanıp küçük çaplı kalp krizi geçirirdim." Nehir kahkahalarla gülerken buldu kendini.

"Ya çok tatlıymışsın."

"Kendim bir yıldız haritası çizmiştim. Odamda hâlâ duruyordur sanırım."

"Çok güzel baya ilgilisin. Tabi uzaya gitmek de istiyorsundur."

"Kesinlikle ama ondan önce yerçekimsiz ortamı test etmek isterdim. ESA ( Avrupa Uzay Ajansı) bunu sağlıyor ama tabii biraz pahalı. Parabolik uçuş ile astronotlar eğitiliyor ve özel uçuşlar da yapabiliyorlar. 20-30 saniye g kuvvetini sıfıra çekebiliyorlar. 20 saniye için 8 bin dolar ödemek pek akıllıca değil."

"Bunu çok mu isterdin?"

"Şu an için bunu istesem bile yapmam mümkün değil." Nedeni para mıydı yani? Sekiz bin dolar çok bir para değildi Nehir için çünkü ufak bir çantaya on bir dolar vermişliği vardı.