Aşk duygusunun benim gibi bir kadın için yeri yoktu. Eğer hayatta zamanı kısıtlı bir kadınsanız her şeyden uzak durmalıydınız. Ama sanırım ben bu kuralı çiğnemiştim. Yaralı ruhum yeterince can çekişmiyormuş gibi ona yeni yaralar armağan etmiştim. Kı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍒
Dün geceki inatçılığına rağmen yaşananlardan dolayı yorgun düşen bedeniyle Nefes rahatsız bir pozisyonda koltukta uyuklarken cama vuran güneşin birazı yüzüne vursa da uyandıracak kadar onu rahatsız etmiyordu. Şimdiye kadar...Elindeki ince pikeyi Nefes'e örtecek olan Rüzgar onun gözlerini aralayıp sonrada kendisini görerek geriye çekilişini sakin gözlerle izledi. Eğildiği için bedenini doğrulttu.
"Ne yapıyorsun?!"diyen Nefes kaşlarını çatmış ona bakıyordu. Öfkesi yeniden gün yüzüne çıkmıştı. Hiçbir zamanda dinmeyecek gibi gözüküyordu.
"Uyuyordun ve üstünü örtmek istemiştim. Madem uyandın,konuşabiliriz. Lavaboya gitmek ister misin?"
"Senden kurtulduktan sonra işlerimi yaparım."
Kafasını iki yana sallayan Rüzgar onun karşısında duran bir diğer çift kişilik koltuğa oturdu. "Sen bilirsin. Istediğini yapabilmekte özgürsün. Kaçmak dışında."
"Sağol! Bunu söyleyerek beni ne kadar mutlu ettin bilemezsin."derken sıktığı dişlerinin arasından tıslamıştı. Birde çekinmeden kendisiyle dalga geçiyordu! Daha fazla ne olabilirdi ki?
"Tamam tamam. Seni daha fazla öfkelendirmeden konuya gireceğim. Öncelikle dün gece olanlar oldu ve bunun önüne geçemeyiz ama senin polisleri aramış olman işimi zorlaştıracak. Tabii seninde işin zorlaştı."
"Nasıl yani?"derken sesinin titremesine engel olamamıştı. Onun ne gibi bir suçu olabilirdi?
"İhbarı yapan sensin ve orada bana dair izler bulunamayacağına göre dolaylı olarak sana yönelecekler. Telefonunla yerimizi bulmuş olabilirler."
Nefes'in gözleri kapalı olan telefonuna kaydı. Bir gecede başına sayamayacağı kadar bela gelmişti ve kurtulamıyordu. Tek kelimeyle berbat ötesi bir durumun içinde kendisini bulmuştu. "Şimdi ne olacak?"diyen genç kıza bakan Rüzgar söyleyeceklerini birkez daha beyin süzgecinden geçirdi.
"Takip işini hâlledebilirim. Yani...polisler falan işte. Ama yinede bir süre yanımda olman gerekecek. İkimizde bunu istemesekte mecburuz."
Kaşlarını daha çok çatan Nefes sorgulayıcı gözlerle ona baktı. "Neden seninle kalmak zorundaymışım? Istersem şuan bile bu evden kurtulabilirim."dediğinde Rüzgar hak vererek kafasını sallamıştı.
