Aşk duygusunun benim gibi bir kadın için yeri yoktu. Eğer hayatta zamanı kısıtlı bir kadınsanız her şeyden uzak durmalıydınız. Ama sanırım ben bu kuralı çiğnemiştim. Yaralı ruhum yeterince can çekişmiyormuş gibi ona yeni yaralar armağan etmiştim. Kı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍒
"Hiçbir yere gidemezsin! Olmayacağını sen de biliyorsun ama hâlâ inatla bir yerlere gitmek istiyorsun! Bu sefer rotan Mileno olmuş!" Nefes'ten duyduğu sözlerden sonra öfkesi alevlenen Rüzgar hiç olmadığı kadar korkutucu gözükürken genç kız ilk defa onun bu hâlinden çekindi. Küçük bir korku tohumu yüreğinin tam orta yerine düştü.
"Kafamı dinlemeye ihtiyacım var. Son olanların sen de farkındasın ve benim başıma burada bir şey gelmiyorsa orada da gelmez!"
"Gitmiyorsun!"
"Gideceğim," Öfkeli bağırışından sonra yüzünü inatçılıkla kaldırdı. "Senin söylediklerini yapmaktan sıkıldım! O geceden sonra senin yüzünden başıma gelmeyen bela kalmadı. Hayatımda ilk defa karakola girdim ve bu sefer tutuklanan bendim! Sen bir lanet gibi hayatımı mahvediyorsun Rüzgar!" Kelimelerin üstüne basarak sarf ettiği sözlerden sonra konuşmanın hızından dolayı nefes nefese kalmıştı. Aldığı kesik nefeslerle göğsü inip kalkarken beyaz teni öfkesinden kızarmaya başlamıştı.
"Neden sürekli tartışacak şeyler buluyorsun ki?"
"Ben mi tartışacak şeyler buluyorum?!" İşaret parmağıyla bedenini gösteren Nefes histerik bir gülüşle güldü. "Kararlarıma saygı duysan belki de tartışmayacağız! Her şeyin başı sensin! O gece dikkatsiz olmasaydın şu an burada bir katille konuşuyor ve evinde kalıyor olmazdım!"
"Defolup gitseydin o zaman! Kim sana polisi aramanı söyledi,"diyen Rüzgar içine konan acıyı örtbas etmeye çalıştı. Siyah gür saçlarının arasından geçirdiği parmaklarını ensesinde birleştirdi. Sürekli aynı şeyleri tekrar yaşamaktan bıkmıştı. İç çekip gözlerini Nefes'e çevirdi. "Hiçbir yere gitmiyorsun. Gerekirse seni kilitlerim ama gitmene izin vermem."
Dolan gözleriyle öylece duran Nefes konuşacak gücü kendinde bulamıyordu. Geriye doğru bir adım gittikten sonra kararını sürdürmeye devam etti. "Gideceğim. Adamlarını üzerimden çekebilirsin. Senden beni korumanı hiç istememiştim. Kendi kendine bu sorumluluğun altına girdin." Boğuklaşan sesiyle zar zor konuşan Nefes ağlama isteğini bastırıp koşar adımlarla üst kata çıkan merdivenleri tırmandı. Arkasından gelen adım sesleriyle daha çok hızlanıp yatağın üstünde duran çantasını alan genç kız kapıya doğru dönmüştü ki kapanan kapının sesi ve ardından gelen kilit sesiyle dumura uğradı.
