Aşk duygusunun benim gibi bir kadın için yeri yoktu. Eğer hayatta zamanı kısıtlı bir kadınsanız her şeyden uzak durmalıydınız. Ama sanırım ben bu kuralı çiğnemiştim. Yaralı ruhum yeterince can çekişmiyormuş gibi ona yeni yaralar armağan etmiştim. Kı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍒
Uçuşan saç tutamlarını kıkırdayarak kulağına sıkıştıran Nefes salıncağın kalın iplerine parmaklarını daha sıkı sardı. Her itilişinde bedeni havada uçuyor gibi oluyor kız çocuğu gibi ayaklarını sallıyordu. Salıncak yavaşladığında ve tamamen durduğunda arkasından çıkarak karşısında dikilen Rüzgar'a ışıl ışıl yüz ifadesiyle bakıyordu. Yaşadığı anlar onu doruklara ulaştırmıştı. Salıncak bile olsa özgür olduğunu hissetmişti.
"Biraz daha dışarıda kalırsak soğuktan hasta olacaksın."deyip Nefes'in geriye kayan şapkasını düzelten Rüzgar onun soğuktan ucu kızaran burnuna buse kondurdu.
"Burası çok güzel,"dedi etrafına göz gezdirirken. Tek katlı küçük evlerin bulunduğu orman alana hayran kalmıştı. Salıncağın olduğu yerin tam karşısında bir göl vardı ve bazı aileler kendilerinden uzak bir yerde geziyorlardı. "Gitmesek olmaz mı? Burada kalalım."
"Yaz ayları burası daha güzel olur. O zaman birlikte geliriz."demesiyle Nefes'in içinde hafif bir burukluk hissetmesi aynı anda oldu. Gülümsemesi zorlaşırken oldukları bu anı mahvetmemek için salıncaktan zıplayarak inip arkasını ona döndü. Gelecekten o kadar rahat bahsediyordu ki! Bazen korkmaktan kendini alamıyordu.
Onlara ait bulunan eve doğru yürürken yanında ilerleyen Rüzgar'ın avucuna aldığı elinin kabanın cebine sokmasına karşılık yüzünü koluna yasladı. Onun üstündeki durgunluğun farkına varan Rüzgar,"Böyle olmasını istemiyorum. Söylediklerimden sonra benden uzaklaşmanı istemiyorum."dediğinde Nefes gözlerini ona çevirmişti. Ne söyleyebilirdi ki? Ne yaparsa yapsın bir türlü gerçekleri silemiyordu.
"Yapamıyorum. Senin gibi olamıyorum Rüzgar. Gerçekleri göz ardı etmek benim için kolay bir şey değil."
"Mutlu olman için bunu yapmalısın,"deyip evlerinin önüne yaklaştıklarında durdu. Nefes'in iki omzundan tutup yüz yüze gelmelerini sağladı. "Birbirimizi seviyoruz ve mutluyuz. Neredeyse seninle her şeyi yapıyorum. Senin için yeni bir aile sıcaklığı oluşturdum," Ve bir can...Bizim canımız. Alnına sevgi dolu öpücük kondurdu. "Yanımda ağlamanı ve üzülmeni istemiyorum. Senin yaralarını iyileştirirken benden uzakta durmanı istemiyorum."
İki dudağının arasından titrek bir nefes veren Nefes geriye çekilerek gülümsedi. "Pekâla...Ne olursa olsun bir daha hastalığımı düşünmeyeceğim. Senin için..."
"Bizim için..."diyerek göz kırparak onu düzeltti Rüzgar.
"Bizim için..." İkisinin duyabileceği fısıldamasından sonra içindeki hislerin sıcaklığıyla parmak uçlarında yükselip Rüzgar'ın hafif kirli sakallarla kaplı yanağına ard arda öpücükler kondurarak gülmesini sağladıktan sonra daha fazla üşümemek için eve girmişti. Kabanından ve diğer eşyalarından kurtulduktan sonra yatak odalarına geçti. Yanında getirdikleri küçük bavula dolaptaki kıyafetleri koyarken bir parça huzursuzluk kalbinin üstüne konmuştu.
