Mystic Mind/Steve Rogers ♡☆

🌃31🌆

-----5 yıl sonra-----

"Prensesim nereye gidiyorsun buraya gell. Morgan hemen buraya gel. Şey yani lütfen." Morgan çok hareketli bir çocuk değildi ama Lexia gelince kendini tutamıyor ve ona eziyet etmeyi fazlasıyla seviyordu. Avengers üyelerinden Morgan'ı bilen sadece Lexia ve Steve'di bu yüzden o eve de sadece ikisi gelebiliyordu.

Lexia herkesi kaybettikten sonra kendini toparlayamamıştı. Enerji yokluğunun verdiği acı bir yana insanları kaybetmiş olmak da fazlasıyla üstüne gelmişti, kendini toparlamasına engel olmuştu. O sadece kendini toparlamış gibi gözükmek istemişti ve bu isteğini de gayet iyi başarmıştı. Bir kişiye yutturamamıştı o da Steve. Steve arada sırada gördüğü kabusları ne kadar engelleyemese de biliyordu.

Steve... O, o da ne kadar sert ve dayanıklı görünmeye de çalışsa aslında içten içe hepsini çok özlüyordu. Bucky'i o gün kaybetmek içinde yine tarifi imkansız bir acı bırakmıştı.

Tony bir çiftlik evi yapmış beş yıl önce yuva kurduğu Pepper ve 4 yıl önce doğan kızı Morgan ile birlikte yaşıyor artık bu sakin hayatı hak ettiğini düşünüyordu. Peter'ı kaybettikten sonra toparlanması kolay olmamıştı ama Pepper ve Lexia ona gerçekten çok yardımcı olmuştu. Ne kadar hala arada sırada geride kalanlar için, için için ağlasalar bile hepsi acılarına alışmıştı.

Tony ve Pepper Bütün Dünya'dan kendilerini soyutladıkları için, bu koca evi ve Morgan'ı bir tek Lexia ve Steve biliyordu.

Nat, ailesinden kalan ve yeni eklenen kişileri bir arada tutmaya çalışıyordu çünkü onları da kaybetmeye dayanamazdı artık. Thor, Thor'u epeyi zamanlarda gören duyan yoktu. Kendini de kaybedip çok değiştiğini biliyorlardı. Bruce Avengers'ın yanına gitmiyor kendini onlardan sakınıyordu sanki.

Morgan koşarak bahçedeki çadırına girip kafasına Iron Man kaskını taktı ve Lexia'yı beklemeye başladı.

"Aman Tanrım Morgan'da nerede acaba hiç de bulamayacağım gibi.'' Morgan çadırın içinden kıkırtıyla güldü. Tabi ki Lexia'nın numara yaptığını biliyordu. Tony Stark'ın kızıydı bir kere o, zekiydi. 

Yavaşça çadırın içinden çıktı ve Lexia'nın oturduğu kütüğün önünde durdu. Lexia gülümsedi ve yavaşça kızın başındaki kaskı çıkardı. Morgan yine sabit durmayıp onu elinden çekiştirmeye başladığında Lexia iyice hissetmişti yaşlandığını.

"Hadi Fiona daha babamlarla yemek yiyeceğiz. Steve'de babam da bizi bekliyor.'' Ahh Lexia'ya Fiona deme huyunu babasından almıştı su koca evrende ona Fiona diyen iki kişi vardı ve bunlar babalı kızlı olarak Tony ve Morgan Stark'tı. Bu sefer de Lexia onunla oymamak istedi ve elini elinden kurtarıp onu güçleriyle havaya kaldırdı ve yanına alıp öyle ilerlemeye başladılar. Morgan'ın yüz ifadesini gördüğünde Lexia kendini gülmemek için zor tuttu. Morgan işaret parmağını o yöne doğru sallayarak.

"Ama Fiona'cığım şu an ayıp ediyorsun. Beni havaya kaldırmakta nedir?"

"Eee hep sen mi beni sürükleyeceksin biraz da ben seni sürükleyeyim." Küçük kız hiçbir şey demeden kollarını göğsünde birleştirip bu uçma işinin bitmesini beklemeye başladı. Uçuşu bittikten, yemek için içeri girdikten sonra küçük kız Lexia'nın karşına dikildi.

"Fiona'cığım lütfen bir daha bunu yapma. Tamam uçamıyorum da bunu bu kadar yüzüme vurmaya gerek yok bence." Lexia gözlerini devirerek küçük kızın önüne eğildi.

"Bu ukalalığınla babana, ukalâ olurken kibar olmaya çalışmanla da annene benziyorsun ve bunu nasıl başardığını asla anlayamayacağım. Hadi şimdi yemeğe, koş bakalım." Morgan Lexia'nın ne demek istediğini anlamaya çalışarak yemek masasına koştu ve gayet sakin bir şekilde yemek masasına oturdu.