Mystic Mind/Steve Rogers ♡☆

🌃20🌆

"Loki, hoş geldin." Ufakça gülümseyip tekli koltuğa oturdu ve bağdaş kurdu. 

"Beni boş verin leydim, siz? Thor beni buraya getirdiğine göre gerçekten kötü şeyler olmuş olmalı" Omuzlarımın düştüğünü hissettiğimde konuşma gereği duydum.

''Ben..'' Konuşmaya devam edemeden Lokinin arkaya özenle taranmış ve parlak saçları dikkatimi çekti.

"Saçların ne kadar güzel." eli istemsizce saçlarına gidip gözleri büyüdüğünde yanlış bir şey söylediğimi düşündüm

"Ben özür dilerim yanlış bir şey mi söyledim?"

"Hayır hayır sadece, bu zamana kadar kimse bana iltifat etmemişti. Yani bu bir iltifat, değil mi?" gülümseyip sessizce kafamı salladım. Bir süre sonra sessizliği bozan kendisi oldu.

"Benden neden iğrenmiyorsun?" ağzımdan aniden 'hı' sesi çıktığında tekrarlama gereğinde hissetti galiba

"Neden bana karşı hoşgörülüsün? Bana kötü bakmıyorsun? İçeridekiler gibi değil de işte neden böylesin? Ya sana zarar verirsem ya da seni kandırırsam?" iç çektim.

"Beni kandırırsan bana değil kendine zarar verirsin Loki. Hem seni seven birini kaybedersin hem de Thor'un sana acıyacağını sanmıyorum. Ayrıca bana zarar veremezsin. Gerçi kaçırılmadan önce de aynı şeyi söylüyordum ya neyse. Loki, her ne olursa olsun her şeyin bir nedeni vardır. Belki de gerçek Tanrı senin neler yaşayacağını biliyordu ve sen bu yüzden fesatlık tanrısısın. Ben senden 'iğrenmiyorum' çünkü seni görüyorum. Yani gerçek seni. Neler hissettiğini anlayabiliyorum." gülümseyerek Kafasını iki yana salladı.

"Herkesin hislerini görebiliyor musun? Onlara fark ettirmeden."

"Ben his görmem Loki. Ben aura görürüm -ki evet herkesin aurasını- ve istediğim insanların da hislerini görürüm. Fark ettirmeden. Seni ilk gördüğümde Thor'dun ve onun aurası normalden daha değişikti. Bir aura bu kadar kısa sürede değişemez. Bu arada evet iyi veya kötü olmak bireylerin elindedir ama yine de bazen yaşadığımız şeyler bizi kötü olmaya iter." Dikkatle beni dinleyip kafasını salladı.

"Hadi ama Loki ben eğlenelim istemiştim. Burada oturup sana nasihat vermek değil." diye sızlandığımda hafifçe sırıttı

"Siz nasıl isterseniz leydim."

--------------------------------

"Ve ve sonra da eline aldığı şeyi bana doğru sallayıp saymaya başladı. Kaçmak için 3 saniyem vardı ve bilin bakalım ben kaç saniyede kaçtım" Gözümden gülmekten gelen yaşı sildim ve sordum

"Kaç?"

"15 saniye falan olmalı. Elinden gerçekten zor kurtuldum." deyip o da güldüğünde kahkahayı basmıştım bile. Belki de günlerdir ihtiyacım olan tek şey buydu. Gülmek.

Saatlerdir odadan dışarı bir adım bile atmamıştık ve saatlerdir gülüyorduk. Loki, gerçekten sevilmeye ihtiyacı olan biriydi ve ben ona ihtiyacı olan sevgiyi veriyorum. Bense gerçekten gülmeye ihtiyacı olan biriydim ve o bana ihtiyacım olan gülümsemeyi veriyor.

"Sanırım gitmem gerekiyor Leydim." sorarcasına ona baktığımda kapı birden açılmıştı.

"Kalk, gidiyoruz." Thor içeri aniden girdiğinde kapımı neden çalmadığını idrak edememiştim. Loki bir şey demeden ayağa kalktığında gözlerimi Thor'a döndürdüm ve ayağa kalktım.

"Dışarı çık Thor." ikisi de aynı anda bana döndüğünde kararlı bakışlarımı çekmedim.

"Dışarı çık ve kapıyı tıklatıp öyle gir." Thor gözlerini devirip dışarı çıktığında Loki şaşkınlıkla bana bakakaldı. Thor kapıyı çaldığında girmesini söyledim.