Filmdeki Projeksiyonların Ateş etmesi ölümcül tehlikeler arz etmektedir.
______3 gün sonra______
Gülümseyip Steven'a sarıldım. Bazen müzik açıp dans ediyorduk ve yine o anlardan birindeyiz. Son birkaç gündür kendimi hiç iyi hissetmiyordum ve o da beni canlandırmak için sevdiğim şeyleri yapmaya çalışıyordu. Resmimi bile çizdi. Yüzüncü kez falan.
Birkaç gündür içimde beni ele geçirmeye çalışan kötü bir his vardı ve neden olduğunu bile bilmiyorum. Sadece kötü hissediyorum.
"Papatyam?" ondan ayrıldım ve suratına baktım.
''Sana ne oldu? Sorun ne?" üç gündür tek bir soru bile sormamış sadece beni neşelendirmeye çalışmıştı ama şimdi merak ediyor olmalı.
"İnan bana bilmiyorum. Sadece kötü hissediyorum. Tek istediğim şey sana sarılıp öylece durmak, sadece seni istiyorum" Kafasını salladıyıp beni göğsüne geri yasladı ki tek İhtiyacım olan şey bu zaten. En azından şu an kendimi daha iyi hissediyorum pardon daha az kötü. Steven'ın telefonu çalmaya başladığında ondan ayrıldım ve yatağa oturup telefonunu açmasını bekledim.
"Evet?" bu kadar net olmasına karşın gülümsedim.
"Telefon sana, Happy" yüzümü buruşturdum ve telefonu alıp kulağıma dayadım.
"Sana ihtiyacımız var, Peter'ın sana ihtiyacı var! Beck bir sahtekar çıktı! Her şey sanalmış her şeyi projeksiyonlarla, dronlarla yapıyormuş ve Peter Stark'ın ona verdiği gözlükleri ona vermiş." elimi alnıma koyup ovdum. Tony gelsin diyeceğim ama O ülkede bile değil. Thor dünyada bile değil zaten. Ah tanrım!
"Neredesiniz?"
"Londra'ya gidiyoruz."
"2 saat içinde yanınızda olacağım." telefonu kapattım ve yana doğru attım ve başımı ovdum. Bu kadar halsizliğe rağmen nasıl gidip savaşacağım ben?
"Bu sefer ben de geliyorum." Steven'a döndüm ve yüzündeki ciddiyete baktım. Açıkçası buna ihtiyacım vardı.
"Bu sefer itiraz edemeyeceğim." gülümsediğinde ayağa kalktım ve odadan çıkmak üzere kapıya doğru gittim.
"Savaş kıyafetlerini giy, kolay olmayacak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
__________
Londra'ya vardığımızda her şey çok normal gözüküyordu. Hava olabildiğince açık, insanlar gezmek amacıyla dışarıdalardı. Jetten inip kendimiz için güzel manzaralı bir yer bulduk. Açıkçası beklesek bile en azından güzel bir yerde bekliyoruz.
"Dikkatli olmalısın, bu adam bizi alt etmeden durmayacak. Daha doğrusu bizim yerimize geçmeden. Çok bir şey yapamazsın buna havadan müdahale gerekecek ama insanları koruyabilirsin. Sana inanıyorum." kafasını salladı
