Mystic Mind/Steve Rogers ♡☆

🌃25🌆

_____1 Hafta sonra______

Gerçekten Tony ve Steven'ın kavga etmesinden nefret ediyorum. İkisinin de inat olmasından nefret ediyorum. Her şeyden nefret ediyorum. Sikeyim

Bu sefer ki neden ise ülkenin bakanının Tony'nin aklına girmesi ve Avengers ekibinin devlete bağlı olması gerektiği. Bana zaten bahsetmişti ama kimseye bir şey söylememem gerektiğini de söylediğinden ağzımı dahi açmamıştım ki tahmin edildiği gibi Steven buna tüm gücüyle karşı çıkarken Tony ise kabul etmekten yana.

Ve ben tabi ki ortamı terk eden Tony'nin arkasından koşuyorum. Bunlar bu inatla ne yapacak hiç bilmiyorum ki! Salondan hızla çıkan Tony'nin arkasından gidip onu durdurdum. Darmadağın görünüyordu. Onu incitmemeye çalışarak konuşmaya başladım.

"Bak, eğer devlete bağlı olursak kimseye yardım edemeyiz. Bir şeyler olurken sadece otururuz. Benim için sorun yok ben yine müdahale ederim. Dünyadan değilim beni hiçbir şekilde tutuklayamazlar. İzin vermem ama senin, sizin vicdanınız rahat edecek mi? Hiç sanmıyorum. Sizin özgürlüğünüzü kısıtlayacaklar Tony. Sen böyle bi şey yapamazsın ki, razı gelemezsin" Tony sanki yerinde rahat duramıyor gibiydi. Bir oraya bir buraya yürüyesi vardı.

"O gün o kadın benim yanıma gelip, çocuğunun bizim yüzümüzden öldüğünü, belki de cayır cayır yandığını söyleyip bizi suçladığında neler hissettim biliyor musun Fiona? O orospu çocuğu bakan umurumda bile değil.

Düşünsene bütün hayatını adadığın biri, başkalarına yardım etmek için yola giriyor ve oradan ölsüsü çıkıyor. Bir grup kendine kahraman diyen insan da benim bütün hayatımı adadığım şeyi benden alıyor. Nasıl hissetmeli o kadın? Benim çocuğum bu yüzden ölse dünyayı başlarına yıkarım onların. Ki benim dünyamın da çok sağlam kaldığı söylenemez." Kollarını tutup dikkatini bana vermesini sağladım.

"Biz kimseyi kimseden almadık Tony! O zamanlar bunların hiçbiri senin suçun değil diyen sen değil miydin? Eğer biz olmasaydık sadece onun çocuğu değil daha kaç çocuk ölecekti, eğer orada olmasaydık bu sefer de neden orada değildiniz diye linç yiyecektik. İnsanları tamamen memnun etmek imkansız birini memnun edersin diğer sana düşman kesilir. Hiçbir şey bizim suçumuz değil." Tony rahatsızlıkla nefes verdi. Çünkü burada haklı olduğumu biliyordu. Evet haklıyım ama neden değilmişim gibi hissediyorum. Neden bir yandan ona hak verip diğer yandan hak vermiyorum?

"Bilmiyorum Fiona, bilmiyorum. Artık o kadar şey geliyor ki üstüme nefes alamıyorum." Gerçekten bu adamın biraz anlayışa ihtiyacı var. Gerçekten kendini suçlu hissetmiş olmalı.

"Tamam Tony sen merak etme, üzülme. Bir şekilde halledeceğiz.'' bana bakerken gözlerinin yumuşamasına şahit olmamla kollarımı ona dolamam bir oldu. Onu çoğu şeyden çok severken bu denli üzüldüğünü görüyor olmak beni fazlasıyla gerip üzüyordu açıkçası

"Asıl sen üzülme Fiona, söz veriyorum düzeleceğiz"

-------------------

Bir şekilde halledeceğiz? O konuşmanın üstünden birkaç gün geçtikten sonra yine aynı salonda buluşup yine aynı konuyu konuşuyorduk. Pardon kavga ediyorduk. Devlete bağlanıp bağlanmama ki açıkçası her zaman Tony'nin yanında da olsam devlete bağlanmamanın daha iyi olduğunu düşünüyordum.

Ama Tony'nin de haklı olduğu yerler var. İnsanlar ailelerini kaybettikçe kurtarılan kesime değil kaybedilen kesime bakıp bizi suçluyorlar. Ve bu yüzden Tony ağır darbeler alıyor çünkü bizi dediğime bakmayın o daha göz önünde olduğu için her şey onun suçuymuş gibi onun üstüne gidiyorlar.

Steven ve Tony çok fazla sinirlenmiş birbirine söylememeleri gereken şeyler söylemişlerdi ve şimdi de ikisi ayrı köşelerde oturuyorlardı. Artık bunun bir sonu olmalı.