FIERY VENGEANCE (PUBLISHED UNDER RED ROOM)

37. I LOVE YOU

"Alam mo ba kung saan hahanapin si Sonja?" tanong ni Vladimir kay Lucian. Napabuntong hininga si Lucian at umiling. Wala siyang idea kung nasaan si Sonja pero ang Pilipinas lang ang naisip niyang puwede nitong puntahan. Umaasa siyang nandoon nga ito.

At kung wala, nakahanda siyang hanapin si Sonja. Hell. Kung kinakailangang halughugin niya ang buong mundo para makita lang ito ay gagawin niya.

Kung mayroon siyang natutunang lesson sa nangyari, iyon ay huwag itong bibitawan at hahayaan. Sinabi niya noon sa sarili na tatanggapin niya anuman ang sasabihin at gagawin nito pero ang umalis ito? Huwag naman. Nakakabaliw iyon.

"Kung wala siya sa Pilipinas ay magpapatuloy lang tayo sa paghahanap." malamig niyang sagot kay Vladimir.

"Okay, sir." anito at tumahimik na. Si Lucian naman at nakatanaw lang sa dagat. Kita na niya ang mga bundok. Nalalapit na sila sa Pilipinas. Umalon ang dibdib niya sa antisipasyon.

He sighed. He was desperately missing her too. Kumusta na kaya ito? Nasa mabuti kaya itong kalagayan? Baka lagi itong umiiyak. Ah, hindi talaga niya mapatawad ang sarili. Hindi niya makalimutan ang mga sakit sa mga mata nito at disappointments. Oh he wanted to strangle himself!

"Magpahinga ka na muna. Tatawagin kita kapag malapit na tayong dumaong." ani Vladimir.

Napabuntong hininga si Lucian at tumango. Kailangan niya ng ibayong lakas para hanapin si Sonja kaya minabuti niyang magpahinga. Nagpunta siya sa cabin at napahinga nang malalim nang madatnan si Ofelia na nakahiga patagilid sa kama. Nakapatong ang kumot dito at hula niya ay nakahubad ito. Ready to fuck.

"What are you doing?" malamig niyang tanong. Kung naiba lang ang sitwasyon ay pinatulan na niya ito. Yes, he could feel his lycan sexual desire. His lycan hormone was raging but he control it.

Kahit hindi siya nakapagbitaw nang pangako kay Sonja na ito lang ang babaeng makakaniig, awtomatikong nangako na ang puso niya rito. He didn't want any other woman now. He didn't want many women to please him. He only wants Sonja. She was enough. She could give more than he wants.

Walang mas makadadaig sa sarap na kaya nitong ibigay. He couldn't even find the exact words to describe how pleasurable it is to be with her. He was completely under her spell. He caught her. But he doesn't mind. Ngayon siya nakahanap ng contentment at hinding-hindi niya ito pagsasawaan.

"I'm waiting for you." nangaakit na anas ni Ofelia at inalis ang kumot. Lumantad ang hubad nitong katawan.

He sighed. "I'm sorry. I can't."

Natigilan si Ofelia at bumangon. "B-But we seemed okay. We—"

"Yes. We're okay but it doesn't mean I want something more than that." aniya at napabuntong hininga. Mukhang inakala nitong mga 'come on' ang pagiging malapit nila.

He appreciates her effort. Alam niyang tumatanaw lang ito ng utang na loob dahil sa pagkakaligtas niya ng maraming beses sa buhay nito. Ayaw din niyang bigyan ng meaning iyon kaya binalewala niya. Pero nakakalungkot na iba ang basa nito sa mga kilos niya.

"May iba akong nagugustuhan." matapat niyang saad.

Bumalatay ang hinanakit sa mukha nito. "Sonja, the half breed." malamig nitong sagot.

"Yes and I am so sorry for hurting your feelings. Pero sana ay maintindihan mo na kahit ano pa ang gawin mo, siya pa rin ang gusto ko." amin niya.

Naiyak si Ofelia. Napabuntong hininga na lang si Lucian. Inisip na lang niyang kailangan niyang maging diretso para hindi na ito umasa.

"Y-You think the King and your brothers will approve this?" luhaang sumbat nito.

"No. And I don't want to ask for their approval. It is my life. This is what I want. Hindi ko ipapasa sa kanila ang kaligayahan ko." determinado niyang saad.

"You really love her..." hindi makapaniwalang anas ni Ofelia.

"Right. And I am sorry..." apologetic niyang sagot at napabuntong hininga. "Get dress and leave."

Naiyak si Ofelia. Gayunman, maya-maya ay tumalima ito. Nagbihis at luhaang lumabas ng kuwarto. Si Lucian naman ay hinang napaupo sa kama. Napatingin siya sa damit ni Sonja na nakasampay sa head board ng kama. Kinuha niya iyon at inamoy.

Ah, he miss her more...