FIERY VENGEANCE (PUBLISHED UNDER RED ROOM)

52. TEASED

"I THINK we should not use bed anymore." komento ni Sonja habang nakaunan sa braso ni Lucian. Pareho silang hubad at tapos na sa maraming beses na pagtatalik. Nakahiga sila sa kamang bumigay at punit-punit. Dahil sinisikap nilang huwag magingay, doon nila ibinuhos ang init. They bite each other or ruined everything they touched.

Mahinang natawa si Lucian. "Iyan din ang naiisip ko. Pati mesa, dapat ipaalis ko na."

Napabungisngis si Sonja nang mapatingin sa sirang mesa. "Ang lakas mo kasi. Paano pala ang bintana? Ipapaalis mo rin?" tukso niya.

Napakamot ng ulo si Lucian. Napahagikgik tuloy siya. Hindi niya mapigilan. Pati bintana ay nabaklas! Sa bawat kapit ni Lucian ay nasisira nito iyon.

"Ako na mismo ang aayos sa mga iyan. Nakakahiya na rin kina Vladimir." sagot nito at hinalikan siya sa ulo.

Napangiti si Sonja at kalmadong umunan sa dibdib ni Lucian. She sighed in contentment. "Puwede rin pala tayong ganito." komento niya.

"Yes. Hindi lang talaga kita matanggihan kapag nagaya ka."

"Ang kapal!" natatawang bulalas niya at inangat ang mukha. Pabirong binayo niya ang malapad at mabalbong dibdib ni Lucian kahit na ang totoo ay gusto rin niyang mapahalakhak. Guilty siya dahil kalimitang siya naman ang nagaaya.

Masisisi ba siya? Sa tingin niya ay hindi. She loves him. She craved for him all the time. And every time they were together, everything was different.

Her feelings for him grew deeper every second. Hindi maipaliwanag ni Sonja ang bagay na iyon. Imposible para sa iba pero nangyayari pa rin. Maybe that's what love really means. It was mystery that no one can explain. No words can describe. And not exact adjective to define.

"It's true. Don't deny it." nakangisi nitong sagot. Mukhang game na game sa harutan. Isa iyon sa mga nagustuhan ni Sonja kay Lucian. His tenderness. Sa likod nang pagiging wild ay malambing ito. Marunong makipagharutan.

"Oo na. Pero ikaw! Parang laging nagmamadali! Every time you penetrate me, you didn't want to stop thrusting!" kantyaw niya sabay pisil sa ilong.

Napamaang ito at napahalakhak nang malakas. Nakangiting pinagmasdan ito ni Sonja. Naginit ang dibdib niya sa nakikitang kaligayahan nito. Masarap sa pakiramdam niya na napapatawa niya ito nang ganoon.

"It's you who didn't want me to stop!" kantyaw nito.

"Tse!" ganti niya.

"You keep on saying harder and faster. You always indulge me. Do you really want me to remind you?" natatawang hamon ni Lucian.

"Huwag na!" mulagat niyang sagot.

Ang lakas ulit nang tawa nito saka gigil siyang hinalikan sa bibig. Bilang ganti ay pabirong kinagat niya ang ibabang labi nito. Napaungol ito. Natawa si Sonja.

Doon may kumatok sa pinto. Napilitang maghiwalay sina Lucian. Nagpunta si Sonja sa CR at doon naligo saka nagbihis. Si Lucian naman ay nagbihis din bago binuksan ang pinto.

Nakangiti si Sonja habang naliligo. Napahagikgik siya nang makita ang ilang pasa sa katawan na unti-unti na rin nagbabalik sa dati. She didn't mind Lucian's roughness. It was normal. Ganoon din naman siya rito dahil likas na iyon sa kanilang mga imortal.

Matapos maligo ay nagbihis na si Sonja at lumabas. Naabutan niyang nagbibihis si Lucian at nagsusuot ng armor.

"What's going on?" takang tanong niya.

"Nakadaong na tayo. We'll do some hunting. Stay here and wait for me. May mga makakasama ka rito. Mga babaeng mandirigma. Kaming mga lalaki ang maghahanap ng pagkain." anito at siniil siya nang halik. Saglit lang pero naghatid iyon ng init sa kaibuturan niya. Gayunman, bago matangay si Lucian ay lumayo na ito. "I'll go now."

Tumango si Sonja. "Take care." bilin niya.

Pinisil nito ang pisngi niya at lumabas na. Napakagat sa ibabang labi si Sonja at napahinga nang malalim. Kinikilig na pinanood niya ang paglalakad palabas ni Lucian.

Minabuting magkulong na lang ni Sonja sa kuwarto at nagayos.