~ When The Enemies Loved Each Other ~

Chapter 36.1 ( Graduation Gift, Yehey! )

~ When The Enemies Loved Each Other ~

-- Chapter 36.1 –

( Graduation Gift, Yehey! )

Do's POV:

** At dahil goodbye High School na kami at wala na nga kaming pasukan, should I say hello summer na talaga? Parang di ko yata ramdam at tanggap na graduate na kami ha? Parang ewan, I don't know what I'm feeling, well, ganito lang siguro talaga. Haii, ang bilis'bilis talaga ng panahon nu? Parang kailan lang.

** Anyway, sobrang late na akong nagising, mga 10:00 AM na, di rin nila ako ginising ni Mama eii, hmmppf, maybe binibigyan nila ako ng time to rest and refresh each and every time, knowing na sobrang stress and pressure sa school dati, kailangan ko talagang bumawi sa sarili ko, lalo na in terms of relaxation. Today is Friday pero nakakapanibago ha, nandito sina Mama at Papa, diba dapat nasa work si Mama ngayon? Si Papa naman, I know na kakadating n'ya lang from States pero unusual lang talaga, kaya imbis na magtaka, dumiretso nalang ako sa hapag'kainan at binati sila, bagong gising eii, hehe.

Ako: Good morning Ma, good morning Pa. (With matching punas sa mata)

Mama: Mukhang tinanghali ka yata ng gising nak ha? Bumabawi ka na talaga ha? (Nag'smile pa talaga si Mama habang hinahanda ang almusal ko)

Ako: (Yawning; sabay takip sa baba) Aii, sorry po. Uhmm, oo nga Ma eii, dapat lang, after all the stress and pressure sa school diba? I should give myself a break, I mean, magpahinga. (Kumukuha na ng ulam) Nga pala Ma, ikaw din ba tinanghali? Diba dapat nasa Resto ka na ngayon?

Mama: (Nag'smile ulit siya at umupo) Oo anak, sana pero yung Assistant at mga kasama ko nalang muna dun ang bahala.

Papa: (Nagsalita na rin) Uhmm, sa totoo n'yan anak, ako ang nag'convice sa kanya to spend her time with us muna, alam mo na, matagal na tayong hindi nagkakasama diba? And just like you, she should also give herself a break, palagi nalang n'yang inuubos ang panahon niya sa Resto.

Mama: Sweetie naman eii, pero para naman sa anak natin ang ginagawa natin diba?

Papa: Alam ko yun kaya nga ngayong nandito ako, dapat kung maaari, kompleto tayo palagi.

Ako: (Nilulunok pa ang kinakain tapos nagsalita) Ano pa ba ang masasabi ko kundi tama si Papa Ma, sang'ayon ako d'yan.

Mama: (Mukhang nag'aalala)Pero pa'no yung Resto?

Papa: Sweetie naman, gaya ng sabi mo, nandun naman yung mga kasama mo diba? Pero hayaan mo, sasamahan kita sa Resto mo kung talagang gusto mo, yan muna gagawin ko for the months na nandito ako but as much as possible, let's spend time for this family, ok?

Ako: Oo nga Ma, sige na, pumayag ka na (Sabay inom ng gatas) (Oo, drinking milk will always be a part of my system : ) ) Yiehhiiee, papayag na yan (Eto na naman ako sa kalokohan ko, haha) uii, ano ba naman Ma? Sige na, please. (Tapos seryoso naman) Haii, kaya nga di n'yo namamalayang nagbibinata na 'tong anak n'yo, palagi nalang kasi kayong nasa business ninyo eii. :)

Papa: Ayan na sweetie, ayan na nga ba ang sinasabi ko, tingnan mo, binata na talaga ang anak natin.

Mama: Aba, aba, Mr. Do Roxas ha, 'wag mo akong daanin d'yan sa mga anu'ano mo ha, ikaw talaga, oh s'ya, (Inakbayan ako ni Mama sabay panggugulo sa buhok ko) pa'no ko ba naman matitiis 'tong pinakamamahal kong anak na'to, sige na nga, papayag na ako. Kayo talaga, pinagkakaisahan n'yo nalang ako palagi.