~ When The Enemies Loved Each Other ~

Chapter 39 ( His Anger and His Confession )

~ When The Enemies Loved Each Other ~

 

-- Chapter 39 –

 

( His Anger and His Confession )

 

Reinas’s POV:

 

** I can’t believe what my eyes are seeing right now, dahil sa galit ni Do, nasuntok’suntok niya yung mesa dito sa cottage na siyang dahilan ng pagdurugo at pamamaga ng mga kamay niya. Ano ba’to? Ano ba ‘tong nakikita ko? Gusto ko siyang tulungan and I want to stop him doing such a thing pero nangunguna kasi ‘tong takot ko pero bahala na, who cares diba? He should stop what he’s doing kung hindi, baka mapano pa yang mga kamay niya.

< Lumapit Ako Sa Kanya At Kinalimutan Yung Takot Ko >

( But before I started talking to him, I held his hands and stare at it, it’s really bleeding and swelling but because of his anger, he took off his hands from mine )

Do: (Angry tone) Don’t touch me!

Ako: Pero Do, (worried na talaga ako) tingnan mo nga yang pinaggagawa mo sa mga kamay mo.

Do: Eii ano ngayon aa?! Wala ka ng pakialam!

Ako: Eii Do? Dumudugo na yang mga kamay mo, worst, namamaga pa.

Do: Eii ano nga kung namamaga na’t dumurugo?! Ha?! Bakit?! (Pinakita niya yung mga kamay niya sa harapan ko) Di mo naman mga kamay ‘to aa! And don’t even act as if you care ‘coz in the first place, this will never happened if not because of (He pointed me) you!

Ako: Do naman >.<

Do: Leave me alone and I don’t want to see your face!

** Tuluyan na siyang tumakbo papuntang sea shore (may dagat po kasi sa ilalim ng resort, medyo malapit lang sa cottage na pinagtatambayan namin ngayon) at ako naman, I mean kaming lahat naiwan na nakatayo dito na nanlalambot ang mga tuhod.

( Hanggang sa tuluyan silang lumapit sa’ken )

Magie: Sisteret, forget about your fear muna, you better tell him na.

Khen: Tama si Magie Reina, gaya ng sabi ko sa’yo sa resto kanina, tanggapin mo kung magalit siya, face his anger at sabihin mo sa kanya ang nais mo. Basta, just be yourself Reina.

Prinxess: Oo Reina, sige na, what are you waiting for? Sundan mo na si Do. Bilis.

Ako: Si-sige. At yang video cam, ingatan niyo aa and please record your messages na rin habang wala ako.

Sila: Sure, bilisan mo na!

** Nakagawa ko pa talagang isingit yung sa video cam, pero yun nga, agad’agad ko namang sinundan si Do pagkatapos nun, bumababa ako sa tabing dagat tsaka ko siya nakita na nakaupo sa harap ng isang bon fire. Dahan’dahan naman akong lumapit sa kanya. Una, di niya ako napansin, yakap’yakap niya kasi ang mga tuhod niya habang nakabaon ang mukha niya dito. Pinagmasdan ko muna siya, he seems to be so weak and I’ve never seen him this way before, as in ngayon lang at pansin ko pa rin ang kabilang kamay niya, bigla tuloy akong nakonsensya, kahit na hindi pa niya alam, grabe na yung galit niya, pa’no na kaya kung sasabihin ko sa kanya, pa’no na kaya ‘to? Aii bahala na, kaya ko’to, he deserves to know everything, siya na lang din naman ang hindi pa nakakaalam eii. Good luck sa’ken. =.=