~ When The Enemies Loved Each Other ~
-- Chapter 36.2 –
( States? Seriously? -_- )
Reina's POV:
** My parents are on live from their works for 2 days so I can barely predict the things that might happen today, if I know, it will be about that "States thing" again. Nandito kami ngayon sa sala, katatapos lang namin mag'lunch and here comes that open forum again. Wala sila Auntie May Anne ngayon at ang relatives ko kasi nag'bonding sila kaya kami lang talagang magkapamilya ang nandito.
Mommy Hannah: So mga anak, we are on a 2-day live right now ng Papa n'yo and we are going to use our time to talk about our flight and your 4-year stay sa States.
Daddy John: Yes, mga anak, we already have our visas right at alam n'yo na rin naman diba that we will be leaving by the end of the month.
** Hindi muna ako nagsalita, hahayaan ko na muna sila, maglalaro nalang muna ako ng Farm Heroes Saga dito sa tab ko, masyadong bad vibes ang atmosphere dito ngayon eii, tssk. -_-
Ate Dhanilyn: Yes Dad, you don't have to remind us tungkol d'yan.
Ate Trisha: So, yan lang ba ang pag'uusapan natin? Kasi, I want to take some rest right now.
( Nang di mapigilan ni Mama ang sarili n'ya, eto na yung sinasabi ko, iba si Mama magalit )
Mommy Hannah: Would you even care to show some respect towards your parents?! We are doing this for your own good for God sake!
Daddy John: Honey, calm down. Oh, pwede ba na ako muna ang magsalita? And please, lower your temper.
Mommy Hannah: I'm going to lower my temper whenever I want to! Can't you see John, we are doing everything for them and what?! They are going to treat us as if we are not their parents and what else, na ipamukha sa atin na we have made the wrong decision?! Ganun ba dapat yun John, ganun ba ha?!
( Pati tuloy si Papa, di na napigilan ang sarili niya )
Daddy John: Hannah, stop it! Hindi mo pwedeng idaan ang lahat sa init ng ulo kaya pwede ba, would you please shut up your mouth first?? Hindi ka nakakatulong eii!
( Tumahimik naman si Mama, ako naman, kahit na ano ng nangyayari sa pag'uusap na ito, patuloy pa rin sa ginagawa ko )
Daddy John: At sa inyo mga anak, would you please understand? Pwede bang 'wag n'yo ring idaan ang lahat sa pagdadabog at pag'i'snob n'yo sa amin as your parents kasi lalo kaming nasasaktan. Look, this is also hard on our part because we also have to leave our work here for years and work abroad. So please bear with us ng Mommy n'yo.
Ate Trisha: Yun nga Dad eii, kahit na di namin kayo kinakausap at magdabog buong araw, we all know that by the end of the day, wala pa rin kaming magagawa.
Daddy John: Anak naman, wag naman sanang ganyan.
( Dahil sa inis ko, I turned off my tab and joined their conversation )
Ako: (Dahil sa pagka'sensitive ko, here comes my tears falling) 'Wag naman sanang ganyan, ha Dad? Bakit? Ni minsan ba, have you even thought about our emotions upon this decision you've made? Tell me Dad at ngayon, sasabihin mo na 'wag naman sanang ganyan?? :'(
Mommy Hannah: (Magsasalita sana pero di na pinatapos ni Papa) Reina anak...
Daddy John: Hon, ako na. Look anak, of course we thought about your emotions, your feelings kaya nga mahirap para sa'min 'to diba?
![](https://img.wattpad.com/cover/14304662-288-k452412.jpg)
BINABASA MO ANG
~ When The Enemies Loved Each Other ~
Teen FictionSa mga buhay natin, di talaga natin maiiwasan na may makakaaway tayo o may iba naman na hindi tayo gusto. Bad vibes, mga nega or shall we call it our enemies, yun sila, mga taong walang magawa sa buhay kundi ang asarin tayo. This story is about a gi...