My Dark Fake Husband

CHAPTER 18: ANNE'S POV

Kauuwi ko lang sa bahay galing sa hospital. Lagi kasi akong bumibisita sa hospital para kamustahin ang mama ni Alice, ngako kasi ako sa kanya na aalagaan ko ang mama niya matapos niya itong iwan para gawin ang deal nila ni Prin.

Humiga ako sa kama ko ng biglang may natanggap akong tawag. Unknown number ito.

"Hello"

"Anne, I'm Prin. I have important to tell to you!",tugon ng nasa kabilang linya. Hindi ko maiwasang kabahan dahil sa tinuran nito.

"Oh ikaw pala Prin, ano ang importanteng sasabihin?",tanong nito ng may kabang nararamdaman.

"Alice got hitted, she's now at the hospital.",sambit nang lalaking nasa kabilang linya.

"Ano?!!, paanong nabangga siya!",sigaw ko naman sa sobrang pag aalala at gulat. Pinatay ko ang Cp ko at dali dali aking nagtungo sa hispital. Nang makarating ako sa hospital dali dali akong pumasok at nadatnan ko su Prin sa labas ng silid ni Alice.

"Kamusta si Alice? Ok lang ba siya?",bungad kong tanong sa kanya, tumayo naman si Prin at sumagot sa tanong ko.

"She's inside. You can talk to her now.",tugon nito pumasok naman ako agad at nakita ko si Alice na nakaupo at nakasandal sa kama. Agad ko siyang niyakap dahil sa sobrang pag aalala sa kaibigan ko.

"Kamusta kana? Ok ka naba?",pag alalang tanong ko sa kaibigan ko.
Hindi ko naman mapigilang umiyak nang makita ang lagay niya.

"Oo Anne, ok na ako",sagot naman nito sa akin pagkatapos pinahid niya ang mga luha sa pisngi ko.

"Pinag alala mo ako Alice! Hampasin kaya kita",tugon ko sa kanya. Natawa naman siya sa sinabi ko pagkatapos muli ko siyang niyakap.

Tumagal din ako sa loob ng silid niya. Masaya naman akong makita ko siya ulit. Matagal tagal din kaming hindi kami nagkikita mula nang umalis siya at iwab kami para gawin ang deal ba pinag usapan nila ni Prin.

"Teka, bat nasa labas si Prin.?",tanong ko sa kanya. Bigla naman sumeryoso ang muka niya.

"Ewan ko sa kanya. Sige pahinga muna ako.",tugon niya pagkatapos humiga na ito. Alam kong na may problema ang kaibigan ko. Sa tuwing magtataning ako na related sa problema niya lagi nalang siyang umiiwas.

"Sige pahinga kana, aalis na ako. Pagaling ka at magpakatatag ka para sa inyo ng mama mo.",tugon ko sa kanya pagkatapos lymabas na ako sa silid niya.

"Tulog na siya,",tugon ko kay Prin nang makita ko siya sa labas ng silid ni Alice.

"Ok, salamat sa pagdalaw sa kanya.",sagot naman nito. Paalis na sana ako ng muli ulit itong nagsalita.

"How's her Mother? Ok na ba siya?",tanong nito. Bumalik naman ako at umupo sa tabi niya.

"Nasa ICU na siya. Delikado kasi ang lagay parin ng mama niya. Actually she need a surgery pero hindi ako pumayag. Wala sa akin ang desisyon, it must be Alice who will decide.",mahabang paliwanag ko sa kanya.

"Can i ask you some favor?",tugon naman nito sa akin.

"Sure, ano ba?"

"Can you please make it private. Dont inform her that her mother is on critical. Can you?",pakiusap nito sa akin. Hindi ko naman maiwasang magtaka kung bakit siya nakikiusap na itago ko ang kalagayan ng ina ni Alice.

"Why? Alam mo naman na siya nalang ang meron kay Alice. Ito nalang ang nagpapalakas kay Alice. So kung itatago ko maaring maging miserable ang buhay niya. You know what Prin, even her mother always hurt her, hindi niya pinabayaan ito. Mula nung bata siya hanggang ngayun lumalaban siya dahil alam niyang meron pang tao naghihintay sa kanya.",mahabang paliwanag ko sa kanya.

"Wag mo sanang masamain. Is she have her father?",muli naman niyang tanong sa akin. Hindi ko alam kung kailangan kong sagutin ang tanong niya. Masyado na kaming napalayo sa topic namin. Pero sa tingin ko may tiwala ako sa kanya.

"Actually, her father died in a warfare. They live in thailand for a long time. But when her father died they decide to move here un Philippines and then time fast they knew her mother's stand. So in that time, all their savings are goned.",mahabang paliwanag ko sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ng lalaking to.

"Sorry to hear that.",tugon naman nito. Nakita ko naman sa mga mata niya ang pagka consern dito.

"Ok lang. Meron sana akong isang paki usap sayo"

"Ano yun?",sagot naman nito.

"Can you please try to understand her. Mabait naman siya eh, hindi mo lang siguro yun nakikita, kasi hindi ganun ang pagkakakilala niyo sa isat isa. Pero believe me mabuti siyang tao, kaya sana alagaan mo siya. Alam ko na ginagamit mo lang ang kaibigan ko para makuha ang gusto mo, pero sana kahit ginagamit mo lang siya, alagaan mo parin at pahalagahan. Para pag dumating yung araw na babalik na siya sa amin, ngiti ang masisilayan sa muka niya.",pagkatapos kong sabihin ito sa kanya, tumayo na ako para umalis, hindi narin siya muling nagsalita. Pagka alis ko sa hospital agad ko rin naman pinuntahan ang kalapit nitong hospital. Mag kahiway kasi ng hospital ang mama niya at siya. Papasok na ako sa ICU ng biglang nagtatakbuhan ang mga nurse at doktor patungo sa room ni tita Lisa.

Nakaramdam ako ng takot at pag aalala para sa mama ni Alice.

"Charge to 100, clear!"

Charge to 100, clear!"

Ito ang mga salitang paulit ulit na lumalabas sa mga tao sa loob ng room.

Hanggang sa......

"Dok, ano pong nangyari?",tanong ko sa doktor lumabas sa ICU.

"She got a 3 shock. Im sorry to say, but the patient is no longer to live. As soon as posible she must undergo the surgery. She will having transplant. And for you to know, you need to find a donor for your mother. Im leaving you now ",mahabang paliwanag ng doctor. Hindi ko maiwasang mapaluha sa sinabi ng doctor. Saan naman ako maghahanap ng donor para sa mama ni Alice. Tumingin ako kay tita Lisa. Maya maya biglang tumunog ang Cp ko.

Calling Alice.

Nang makita mo kung sino ang caller, napaluha ako. Nagdadalawang isip ako kung sasagutin ko ang tawag niya. Dahil alam ko kung ano ang dahilan bakit siya napatawag para kamustahin ang mama niya. Hindi ko kayang sabihin sa kanya ang lagay na mama niya. Kayat hinayaan ko lang ito. Hanggang sa tumigil narin ito. At sa pagkakataong ito hindi ko na napigilan ang mga luha, kusa na itong kumawala at pumatak sa mga pisngi ko. Bigla ko naman naisip si Prin. Alam kong may dahilan siya para itago ko kay Alice ang kalagayan ng mama niya. Nang dumating ang mga magbabantay kay aling Lisa umalis na ako. Hindi ko kayang makita si aling Lisa na ganun ang kalagayan. Pagkadating ko sa bahay ko humiga na ako hanggang sa hindi ko na namamalayan ang pagpikit ng mga mata ko.